هوش مصنوعی: صورت زیبای تو همانند گلی است که هیچ لکه‌ای بر آن نیست و قامت تو مانند درخت نارون است که چهره‌اش چون گل سرخ، زیبا و دلپذیر است.

هوش مصنوعی: ای ساقی، چون تمام درد و رنج دل من ناشی از خودم است، پس باده‌ای بده که مرا مست کند، زیرا در حال حاضر هشیاری و آگاهی ندارم.

هوش مصنوعی: در مجلس خاصی که شمعی وجود ندارد، هیچ کس نمی‌تواند به درستی درک کند و احساس کند کس که دلش از آتش بیداری می‌سوزد.

هوش مصنوعی: در جایی که نمی‌توان با فرمانروایان سخن گفت، کسی که از درد و رنج زندگی عادی رنج می‌برد نمی‌تواند حرفی بزند.

هوش مصنوعی: دل تو در جستجوی آزار دل‌های خسته است، اما این رفتار دردآور در دل سنگی نمی‌تواند وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: چشم بیمار تو به ما هیچ لطف و احساسی نمی‌کند، به گونه‌ای که او به بیماری‌اش اهمیت نمی‌دهد و به نظر می‌رسد برایش غم و ناراحتی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر تو در حسرت باقی بمانی و از آن خارج نشوی، قلبت ارزش واقعی و احساسی نخواهد داشت.