هوش مصنوعی: از غم زیاد به حالتی رسیدم که حس می‌کنم می‌میرم، اما این غم همراه من است و هیچکس نیست که به فکر من باشد. امیدوارم این غم همیشه باشد چون من جز با او وفاداری ندارم.

هوش مصنوعی: من مانند مرده‌ای هستم که تنها به نظر می‌رسد زنده‌ام، اما در واقع این آرزو یا خواسته‌ام، حقیقتی جز تصور نیست.

هوش مصنوعی: من در دل خود هزاران راز دارم و به شدت دلم پر از درد است. با این حال، من تنها زاری می‌کنم و هیچ آزار و مزاحمتی برای دیگران ندارم.

هوش مصنوعی: در دل شب، آرزوی معشوقی را دارم که در هر دو جهان، عشق او را ترجیح داده‌ام؛ حتی در روشنی روز هم نمی‌توانم از یاد او بیرون بیایم.

هوش مصنوعی: ناصر از ظلم و بی‌وفایی دوستانش رنج می‌کشد و تلاش می‌کند تا در دنیا فقط کارهایی از محبت و صداقت انجام دهد.

هوش مصنوعی: این شماره کتاب، به خاطر نداشتن یک اثر درخشان، متفاوت است. به جای آن، غزل ۱۴۰ یک غزل اضافی بدون شماره دارد که آن را جایگزین کرده‌ام.