هوش مصنوعی: ای خدای بزرگ، آن کسی که در اوج آسمان‌ها نشسته و مثل یک ستاره درخشان است، کیست؟ همچنین آن مهی که محبت ندارد و مانند ستاره‌ها می‌درخشد، چه کسی است؟

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف حالتی از افراد می‌پردازد که به خاطر عشق یا درد و رنجی که کشیده‌اند، حالتی متضاد دارند. شخصی چهره‌ای زرد و مظلوم دارد در حالی که دلش گرم و پر از امید است. اشک‌های او سرخ است، نشانه‌ای از غم و اندوهی عمیق. در نهایت، سؤال می‌شود که این وضعیت به چه کسی تعلق دارد که مانند شمعی سوخته از آتش درونش رنج می‌کشد.

هوش مصنوعی: دل بلبل به خاطر بی‌وفایی گل اگر شکسته شده، دل گل هم نمی‌داند که پاره‌های دل چه کسی است.

هوش مصنوعی: گل که بر سر خار مانده، در حالتی غمگین و پر از درد به دیگران می‌گوید که من از خون جگر خود غرق شده‌ام و از آنها می‌پرسد که خار به دل من چه کرده است و این درد از کجا نشأت گرفته است.

هوش مصنوعی: زلف‌های چین‌دار تو که مانند شب‌های تار و غم‌انگیز به نظر می‌رسد، در هر نوری از موهایت، دل چه کسی را درگیر و آشفته کرده است؟

هوش مصنوعی: دل زخم‌خورده من به لب‌های تو که خونین است تشنه است و لب‌های تو نیز به درد و رنج دل زخم‌خورده‌ای که دارد، تشنه است. حالا بگو این دل زخمی کیست که اینقدر به خون تو وابسته است؟

هوش مصنوعی: اگر به درد دل ناصر رسیدگی نکنی، وقتی که جان می‌دهد از او بپرس که بیچاره متعلق به چه کسی است.