هوش مصنوعی: جانم فدای عشق من است؛ اگر او بخواهد جانم را بگیرد، این خواسته‌اش زیبا و دلپسند است، زیرا فرمان او بر زندگی ما جاری است.

هوش مصنوعی: در مقابل قامت بلند و زیبايش خود را خوار و حقیر می‌بینم. من به خاک پای تو افتاده‌ام و تنها آرزومندم که به درگاهت نزدیک شوم.

هوش مصنوعی: آتش درونی من به زبان می‌افتد و درد و سختی‌ای که دارم، مانند شعله‌ای که از شمع بیرون می‌آید، از زبانم جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: هر لحظه او را در آغوش می‌گیرم و کناری می‌گذارم، رازی که در دل داریم همچنان در میان است.

هوش مصنوعی: چشمان او با ناز و فریب، دل مرا نوازش کرد و تا روز قیامت در درون من اثر تیر محزونی که به قلبم زد، باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: مانند نسیمی که در صبحگاه به سرعت می‌گذرد، ما هم لحظه‌ای بر جا نمی‌مانیم. بر کسی نمی‌توان خشم گرفت، زیرا دنیا بسیار ظریف و نازک است.

هوش مصنوعی: ناصر مانند ماهی که به یک تک نان، هر شب روزه‌اش را باز می‌کند؛ زیرا که روی افراد پست، در نظرش مانند نیزه‌ای است که زهرش را می‌پراکند.