هوش مصنوعی: چهره تو همچون آفتاب بر دل من می‌تابد و نور تو دل مرا روشن می‌کند. اما با زیبایی آتشین چهره‌ات، من را به تنگنا می‌کشی، مانند گیسوانی که در باد میلرزد.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر قوس ابروی تو مانند آویز است و از شدت شوقی که دارم، همچون شمعی در محراب می‌سوزد.

هوش مصنوعی: امشب که به خاطر موی و لب تو مشغول شدم، به یاد می‌آورم که می‌خورم بسان چشمی که شبیه خروس است و شبی مانند رنگ یکنواخت سیاه است.

هوش مصنوعی: باده بنوش زیرا که چشمان مست تو به خاطر عشق، دل مرا مثل کباب بر آتش می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: در حالتی آرام و دلنشین مشغول نوشیدن شراب هستی، همانند افلاطون که در دنیای اندیشه است. حال بایست آینه‌ای بسازی مانند اسکندر که نشان‌دهنده زیبایی و خلوص می‌باشد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که سرنوشت یا بخت خوش به روی من بسته شده است، اما شاید روزی در را به روی من باز کند و راهی برای موفقیت ایجاد کند.

هوش مصنوعی: عبیدالله با نگاهی به زحل و عطارد، نام بزرگ و با اهمیتی را به عنوان زینت القاب خود انتخاب کرده است.

هوش مصنوعی: وزیران و مهندسان بزرگ، کسی که به درستی و بدون اشتباه در اداره‌ی کشور و امور آن فکر می‌کند و تصمیم‌گیری می‌نماید.

هوش مصنوعی: وزیر شرق و غرب که روشنی آسمان‌ها به خاطر نظر و تدبیر هوشمند او به او احترام می‌گذارد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که قلم و تیغ همچون ابزاری در دست کسی است که با تصمیم‌گیری‌هایش، روشنایی و روشنی را در دیوانگی‌ها و ناآگاهی‌های مردم به وجود می‌آورد. این فرد تأثیرگذار بر همه چیز نظارت دارد و قدرتش در تغییر اوضاع واضح و آشکار است.

هوش مصنوعی: به خاطر بخشش و سخاوت فراوان، آن‌قدر محبت و لطف در پاسخ به درخواست نیازمندان وجود دارد که حتی خود قلم نیز با نرمی و لطافتی خاص، جواب آن‌ها را می‌نویسد.

هوش مصنوعی: عجب به مرحله‌ای رسیده‌ای که به خاطر زیبایی و جلالت، حتی آسمان مثل مایع نقره‌ای به لرزه در می‌آید.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس جز از عشق تو نگریسته و به دور تو اشک نریخته است، و هیچ‌کس نیز به جز رباب از میانه می در پی وعده‌ات ناله نکرده است.

هوش مصنوعی: عدالت تو مانند پرنده‌ای بزرگ و آزاد است که وقتی سایه‌اش را می‌گستراند، همه موجودات تحت تأثیر آن قرار می‌گیرند؛ به‌طوری که حتی پرندگانی مانند تیهو که در جست‌وجوی غذا هستند، از پرواز عقاب‌ها و تهدید آن‌ها در امان نمی‌مانند.

هوش مصنوعی: به خاطر عدالت تو، وضعیت زمانه به حدی تغییر کرده که تنها باقی‌مانده‌های افسردگی و ویرانی در آن، جغدی است که در خرابه‌ها می‌غرد.

هوش مصنوعی: به جز نرگس زیبا و مست که در خواب به سر می‌برد، چشمان مردم خواب دیده‌ای را که در خیال فریبی به خواب رفته‌اند، نمی‌بینند.

هوش مصنوعی: کجا که نظر و اندیشه تو باشد، نور و روشنی آنجا را روشن می‌کند و حتی پروانه را به سوی زیبایی‌اش می‌کشاند.

هوش مصنوعی: ای بزرگوار، لطفاً به شعر من اشکالی نکن، حتی اگر نظم آن زیبا و دلکش باشد.

هوش مصنوعی: من به جمع‌آوری نعمت‌ها و بهره‌برداری از آنها آمده‌ام، مانندش از گدایانی که به مزرعه ارباب می‌رسند.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی و مهربانی تو به من نظر کند، همه چیز برای بنده منظم و مرتب خواهد شد، وگرنه تلاش‌های من بی‌فایده خواهد بود.

هوش مصنوعی: قصه‌ی زندگی و بزرگی جم و جام که دنیا را به نمایش می‌گذارد را نگو، مگر اینکه تو از پاکی و صفای جام شراب بی‌خبر هستی.

هوش مصنوعی: من پیرو پیر مغان هستم که با نگاه زرد من، دل و روح مرا با شراب قرمز چون عناب سرشار کرد.

هوش مصنوعی: غیر از شراب هیچ حاصل و بهره‌ای از عمر وجود ندارد، چون عمر به سرعت باد می‌گذرد. ای ساقی، لطفاً عمر را دریاب و توجه کن.

هوش مصنوعی: اگر چرخ زمان در حال حرکت باشد و سرعتی نداشته باشد، تو هم باید در هماهنگی با آن حرکت کنی و با سرعت بیشتری پیش روی.

هوش مصنوعی: دل من از اثرات و تأثیرات زمانه پر شده و هر یک از این تأثیرات داستانی طولانی و پیچیده دارد.

هوش مصنوعی: اگر تویی که اختیار سرنوشت بنده را در دست داری، نباید به سادگی از او توقع داشته باشی که در کارش کوتاهی کند یا عقب‌نشینی کند. شایسته است که او را در مسیری هدایت کنی که در آن خستگی یا ناتوانی از خود نشان ندهد.

هوش مصنوعی: در این شب زیبا و دل‌انگیز، زمانی که ستاره‌ها از نگاه پنهان شده‌اند، چهره‌ی ماه زیر ابرها پنهان است.

هوش مصنوعی: از باد سردی که از سمت شمال می‌وزد، گرما و محبت در دل‌ها کم رنگ می‌شود و نفس سرد زمستان، باران را به اشک تبدیل می‌کند.

هوش مصنوعی: او مانند سمندری که در آتش پنهان می‌شود، در وضعیتی قرار گرفت که خون ماهی به خاطر لرزش، در آب خشک شد.

هوش مصنوعی: زمین با لایه‌ای از برف پوشیده شده و آسمان با ابرها، مانند لباس سنجاب، آن را در بر گرفته است.

هوش مصنوعی: من که جز بدنم چیزی ندارم، چگونه می‌توانم در مردابی که زندگی‌اش از باد است حیات پیدا کنم؟

هوش مصنوعی: جهان به واسطه انصاف و عدالت شما جایی زیبا و خوشبخت شده، اما من که هیچ گناهی نکرده‌ام چرا در عذاب دوزخ و درد و رنج قرار دارم؟

هوش مصنوعی: وقتی که خداوند تو را راهنمایی کند و از این عذاب نجات پیدا کنی، پاداش و ثواب بزرگی نصیبت خواهد شد.

هوش مصنوعی: در هر زمانی که در زندگی تو دروازه‌ای باز باشد، امیدوارم دروازه‌ات به روی همه امکانات و فرصت‌ها گشوده باشد.