هوش مصنوعی: صبح زود نسیم خوش خبری از وصل تو را می‌داد و عالم پیر از او عهد و پیمان تابناک را می‌گرفت.

هوش مصنوعی: هدهدی که هدایت‌گر است، نامه‌ای از بلقیس آورد و داستان پرندگان را به نزد سلیمان از سرزمین سبا آورد.

هوش مصنوعی: لطفاً رویت را به من نشان بده و نگاهی به من بینداز، زیرا به خاطر راز چهرهٔ تو، چهره‌ام زرد و پژمرده شده است.

هوش مصنوعی: سروها به خاطر راست قامتیشان زیبا و خوشایندند، اما دیدن این زیبایی وقتی کسی در کنارت نیست، خوشایند نیست. زندگی بدون حضور این دوست بر دل آدمی سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: عجب است که تصویر لبان تو اگر ناپیداست، چونکه ذره‌ای در نور خورشید هم قابل مشاهده نیست.

هوش مصنوعی: محل محبوب تو برای دل من مثل کعبه است و من از درد و رنج خود زندگی می‌کنم، درست مثل آب زلالی که از چشمهٔ زمزم سرچشمه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: از اشتباهاتم، به یاد تو و زیبایی‌های مویت افتادم و این فکر باعث شد که موی‌هایم به شوق تو بلند شوند.

هوش مصنوعی: کفر و بی‌ایمانی به خاطر زیبایی و جذبه‌ی زلف تو به داستانی طولانی تبدیل شده است، در حالی که فریب و فتنه نیز به خاطر قامت تو بلندتر و بزرگ‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر ستم‌های تو، به این فکر افتاده‌ام که از رحمت و هدایت مولانا کمک بگیرم.

هوش مصنوعی: در بالای برجیس، محلی است که قطب هدایت و راهنمایی را در خود دارد. آن شخص که نعمان نام دارد، در میان دانشمندان جهان، مقام و جایگاهی ویژه دارد.

هوش مصنوعی: کسی که غیرت و احساس قوی دارد، نمی‌تواند آتش را تحمل کند و کسی که با ارزش و دلیری او شناخته می‌شود، نمی‌تواند دریا را تنها با آب بسازد.

هوش مصنوعی: در این شعر به ویژگی‌های عالم و انسان اشاره شده است. علم و دانش پایه‌گذار زندگی است و عمل و فعالیت نمایانگر آن. وجود انسان با صفات نیکویی همچون بخشندگی، حلم و بزرگواری پر شده است. این ویژگی‌ها در محیطی از کرامت و سخاوت قرار دارند. به طور کلی، این زبان به توصیف صفات والای انسانی و تأثیر آن بر زندگی اشاره دارد.

هوش مصنوعی: بیت اشاره دارد به زیبایی و فراز و نشیب‌هایی که ماه و آسمان دارند. نور و زیبایی ماه می‌تواند جلوه‌ای از قدرت و عظمت خود را نشان دهد، به طوری که همچون یک کلاهی که بر سر آسمان است، شکاف می‌خورد و بند قبا را پاره می‌کند. به طور کلی، آنچه در این بیت بیان شده، نشان‌دهنده تأثیر و زیبایی ماه و آسمان بر یکدیگر است.

هوش مصنوعی: دیروز به شعری که درباره‌اش نوشته شده بود نگاه می‌کردم تا بروم و آن را به او تقدیم کنم به شیوه شاعران.

هوش مصنوعی: خبر داده شده که در زمان خوشبختی، ستاره‌ای از افق بلندی و عظمت درخشید.

هوش مصنوعی: یک غنچه در چمن، نشانه‌ای از خوشبختی و سعادت تازه‌ای را نمایان کرد. بخت این غنچه را به خوبی ببار آورد و آن را به زیبایی رشد داد.

هوش مصنوعی: ای کسی که در مدرسه دانش، در علم سطحی و کمی خوبی داری، در مدرسهٔ علم آدم برتر و عالی چه جایگاهی خواهی داشت؟

هوش مصنوعی: هر کسی که در تو کارهای نیکو را ببیند، چه چیزی می‌گوید؟ او این را می‌فهمد که آدم به علم اسم‌ها دست یافته است.

هوش مصنوعی: شهرت تو باعث حسادت بدخواهان شده است، همان‌گونه که مگس از صدای دلنشین قناری بهره‌برداری می‌کند.

هوش مصنوعی: سرنوشت و تقدیر زندگی‌ات به تو وابسته است و تو نباید خود را تابع چیزهای بی‌ارزش و ناپایدار قرار دهی. ارزش تو به خودت و تعهدت بستگی دارد.

هوش مصنوعی: حد و اندازهٔ ستایش تو فراتر از فکر و توان ماست، حتی اگر تمام مهارت‌ و هنر ما تنها در شعر باشد.

هوش مصنوعی: تا وقتی که قاضی دین شدی، قدرت تصمیم‌گیری و قضاوتت به اندازه‌ی نوک قلمت محدود است.

هوش مصنوعی: هر کسی که در قوانین و نشانه‌های تو، علم و دانشی پیدا کند، از بلاها نجات می‌یابد و از بیماری‌ها درمان می‌شود.

هوش مصنوعی: ای جوانمرد، از شدت بخشندگی‌ات مانند زنبور عسل و نخل خرما هستی. تو ثروتمند به خاطر تمامی نعمت‌ها و در عین حال به دیگران نیز کمک می‌کنی.

هوش مصنوعی: زهره در آسمان، به دور از حساب و کتاب تو، پنهان شده است، زیرا او برای گریختن از پرده‌نشینی در پس پرده، به مکان‌های بلندتر رفته است.

هوش مصنوعی: ابر از دریا به سرعت بلند شد، اما بخاطر خجالت از زیبایی تو آنقدر عرق کرد که غرق شد.

هوش مصنوعی: دل تو مانند دریایی پر از خون است که درد و اندوه را در خود دارد. کوه نیز به خاطر این غم، ناله می‌کند و صدایش در فضا پخش می‌شود.

هوش مصنوعی: ای داور، من بنده‌ای از خاکم و چون زمین تشنه‌ای در پیش تو افتاده‌ام، در حالی که رحمت و بخشش تو مانند ابری پربار است.

هوش مصنوعی: اگر بر من به لطف خود بارش ببارد، به قدری از دل من گل و ریحان می‌روید که ثنا و ستایش درخور اوست.

هوش مصنوعی: ناصر از ترس اینکه مبادا تو دلگیر شوی، به سخن گفتن طولانی نمی‌پردازد و بهترین حالتی که می‌تواند داشته باشد این است که به ختم و دعا بپردازد.

هوش مصنوعی: زمانی که تو دور هستی، به تو بادی می‌وزد که نشان از گذر زمان دارد. برای اینکه باقی بمانی، وجود تو به آن نیاز دارد؛ این بقا باید به تو برسد.