هوش مصنوعی: من همیشه دچار درد و رنج ناشی از خماری هستم و هیچ راه حلی برای بهبود وضعیت نیست جز اینکه به این حالت ادامه دهم.

هوش مصنوعی: درد و رنج ما در واقع درمانی است برای کسی که درک کرده باشد چه بهشتی از شادی و لذت را از دست داده است.

هوش مصنوعی: زلف ساقی برای ما مانع و دام است و ما همواره به این دام او وابسته‌ایم.

هوش مصنوعی: چشم او برای شکار به دنبال هدف می‌گردد و این به خاطر آن است که او همانند صیاد است.

هوش مصنوعی: موهای او مانند حلقه‌ای است که دل عاشق را با دانهٔ سیاه خویش به دام می‌کشد.

هوش مصنوعی: در واقع، در این مسیر ما یک استاد با تجربه هستیم که راهنمایی می‌کند تا به مقام و مرتبه‌ای برسیم.

هوش مصنوعی: ما نام او را در دل خود گذاشته‌ایم، و آنچه از ننگ و عیب در دین عشق وجود دارد، تنها به خاطر محبت اوست.

هوش مصنوعی: انسان‌ها ممکن است در ظاهر به آرامی و به شکلی کامل به نظر برسند، اما در باطن هنوز ناپخته و خام باشند.

هوش مصنوعی: راز دل خود را مانند جامی بر زبان بیاوریم، تا چه زمانی باید سکوت کنیم و در دل نگه‌داریم؟

هوش مصنوعی: ما شکایتی به مسئولان می‌بریم تا از نواهای روزگار گذشته سخن بگوییم.

هوش مصنوعی: این بیت به ستایش و احترام نسبت به شخصیتی بزرگ و با منزلت اشاره دارد. شاعر آن را تشبیه می‌کند به خورشید، که درخشش و اهمیت فراوانی دارد. همچنین، به مقامی اشاره می‌شود که از عطار، نماد خدمتگزاری و فداکاری، بهره‌مند است. به طور کلی، شاعر از مقام و معنای والای این شخص به زیبایی یاد می‌کند و نشان می‌دهد که او برای دیگران الهام‌بخش و محترم است.

هوش مصنوعی: وزیر عُبیدالله که از او قرار بود نظام کشور را اداره کند.

هوش مصنوعی: نقش امضای او چهرهٔ صبح را زیبا می‌کند مثل مویی که بر دوش شب افتاده است.

هوش مصنوعی: در زمان خوشبختی، شمشیر هرگز از غلاف خود بیرون نیامد و کاربردی نداشت.

هوش مصنوعی: تا زمانی که او به زبان دراز نرود و حرف نزند، از دریای علاقه و خواسته‌ها هیچ چیز برنمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: اراده و قدرت او باعث شد که زمان به چرخش درآید و زمین در سکون بماند.

هوش مصنوعی: از شرم و حیا، او به حدی متواضع و فروتن است که عرق سرد از او می‌چکد.

هوش مصنوعی: به دلیل قدرت و جلال او، بهرام تحت تاثیر وجودش قرار می‌گیرد و نفسش به شدت می‌زند.

هوش مصنوعی: ای ministro که قلمت با مشک به روی کافور، زیبایی‌هایش را به تصویر می‌کشد، آثار تو چقدر دلربا و جذاب است.

هوش مصنوعی: دوستان از اثر نوشته یا پیام تو احساس خوشی و عطر دل‌انگیزی می‌کنند، مانند بوی ریحان که به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: دشمنان با حروف قلم تو، خون به جای عرق از پوستشان می‌ریزد.

هوش مصنوعی: دو زبانی می‌تواند چهره‌ی دشمن تو را تیره و تار کند، همان‌طور که کلمات گوناگون می‌توانند تاثیری منفی بگذارند.

هوش مصنوعی: دشمنت به خاطر حسادت و jealousy به جایگاه و مقام تو، به شدت ناراحت و غمگین شده و حالت او به قدری بد است که انگار اشک‌هایش به لب‌هایش رسیده و قطره‌قطره دچار خشم و افسردگی شده است، مانند جامی که پر شده است.

هوش مصنوعی: اگر سوار بر اسب روزگار به دستورات تو عمل کند، آنگاه روزگار به نظم و آرامش در می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی دنیا به تو بها بدهد و به تو اهمیت دهد، باید از طریق اخلاق و رفتار نیک به آن دست یابی.

هوش مصنوعی: اگر بگویی که عشق تو سرد شده و قهر کرده است، می‌توانی ببینی که چقدر تأثیر آن شدید است و مانند خورشید در لحظه‌ای تاریک می‌شود.

هوش مصنوعی: ای دوست، من به خاطر عبادت و بندگی، خود را به زودی آماده کرده‌ام و لباس احرام به تن کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من به عنوان بخشی از ایمان خود، موظف به احترام و بزرگداشت فرمانروای آدمیان هستم.

هوش مصنوعی: یک سال است که در این مکان، نظم و نثر کلام به جریان افتاده و به انسان‌ها رسیدگی می‌شود.

هوش مصنوعی: هرچند پوشاندن عیب‌ها برای هنرمند ناپسند است، این کار به نوعی از ویژگی‌های خوب در بین مردمان با کرامت به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: ناصر هدفی را مطرح می‌کند، هرچند که از پا فشاری بر آن کمی شرم دارد.

هوش مصنوعی: هر آن چیزی که از درآمدها و هدایای پادشاه بود، صرف من شد و به مصرف لباس و غذا رسید.

هوش مصنوعی: جز محبت و رحمت تو چیزی دیگری نیست که تا روز قیامت باقی بماند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که به دور مرکز زمین بچرخد، مانند پرگاری که دور یک نقطه می‌چرخد و آینه‌ای که نور را منعکس می‌کند.

هوش مصنوعی: ای وجودت محفوظ بماند، همان‌طور که دایره‌ای بر دور مرکز اسلام قرار دارد.