هوش مصنوعی: خسرو بزرگ و با شکوه بر تخت سلطنت نشسته و به نامی بزرگ، فرمانی برای انجام کارها صادر کرده است.

هوش مصنوعی: اکنون باید به وضعیت کلی جهان توجه کنیم تا ببینیم که آیا به سمت تعادل و آرامش پیش رفته است یا خیر.

هوش مصنوعی: در باغ سبزه‌ها به قدری در هر طرف پراکنده است که همچون زنگاری بر روی کاغذ جدول کشیده شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق، دل لاله پر از دردهای سیاه شده است، همان‌طور که عنبر سارا در آتش منقل می‌سوزد.

هوش مصنوعی: سایه‌ای از برگ بیدی بر روی گل افتاده، که شبیه به خنجری است که بر گلوی حیوانی قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: اگر هوای سرد بر روی شکوفه‌ها تأثیر نگذارد، همان‌طور که گلبرگ‌ها به خود زینت می‌دهند.

هوش مصنوعی: چنان که خنجر جنگجویان با خون رنگین می‌شود، کوه از رنگ لاله و گل‌های سرخ زینت می‌یابد.

هوش مصنوعی: در هر گوشه‌ای، پرنده‌ای نشسته است که همانند دانشمندان در زمان بحث و جدل، به مباحثه مشغول است.

هوش مصنوعی: عروس باغ، با لاله‌های رنگارنگی که دارد، مانند حورهای بهشتی در میان حوریان است.

هوش مصنوعی: غنچه در حال شکفته شدن است و سرو چنار به رقص در آمده، همچنین پرنده‌ای هم با آواز و شعر خود به این شادی پیوسته است.

هوش مصنوعی: منظور از این بیت اشاره به زیبایی و دل‌انگیزی چمن‌زار دارد، به ویژه زمانی که گل‌های خوش‌بو در آنجا وجود دارند. بوی خوش گل سنبل به قدری دلپذیر است که روح را نوازش می‌دهد و حس خوبی به انسان می‌بخشد.

هوش مصنوعی: به دنبال آموزگار و واعظی نباش که فقط نغمه‌سرا و نوازنده باشند، زیرا آن‌ها به درستی شعر و سخن را ادا می‌کنند.

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی از خاک درخت کحل برداشت می‌کند و با آن چشمان نرگس را آبیاری می‌کند.

هوش مصنوعی: زبان گل سوسن آزاد است، هرچند که طولانی باشد. دعای عمر پادشاه گفته شد و او نیز عمرش طولانی شد.

هوش مصنوعی: این جمله درباره‌ی یک پادشاه سخن می‌گوید که هم در سرزمین‌های شرقی و هم در سرزمین‌های غربی فرمانروایی می‌کند. او به عنوان کسی که قدرت و دین را حفظ کرده و دانش و عدالتش زبانزد است، توصیف می‌شود.

هوش مصنوعی: حسین، پادشاهی است که با اخلاق نیکو شناخته می‌شود و از نسل بزرگانی است که روشنایی علم و عمل در دنیا از او سرچشمه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: مجاهدی که اگر صدایش به دنیا برسد، باعث ترس و وحشت بزرگی می‌شود. او چنان قدرتی دارد که حتی شیرِ قدرتمند زمانه را هم از پا درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: در قلمرو او هیچ درخواستی وجود نداشت و اگر هم بود، مقام و رتبه‌اش می‌فرمود: بگیر و نپرس.

هوش مصنوعی: او به مرتبه‌ای والا دست یافته که می‌تواند از آغاز تا همیشه را ببیند و برعکس، از همیشه به آغاز نظر کند.

هوش مصنوعی: به حق آن کسی که تنها او است، نه اولی وجود دارد و نه آخری، که وجود تو تنها هدف و مقصود است، هم در آغاز و هم در پایان.

هوش مصنوعی: اگر تو بخواهی و اراده کنی، خوشبختی مانند پرنده‌ای مطیع در خدمت توست. اما اگر او به دام عسل بیفتد، دیگر جایی نخواهد داشت و ممکن است به سمت جای دیگری برود.

هوش مصنوعی: با حسن و زیبایی تو، آسایش و رنج در جهان تحت تأثیر مشتری و زحل است.

هوش مصنوعی: داستان رستم و دستان به افسانه تبدیل شده و اکنون همگان از ضربه‌های شمشیر تو یاد می‌کنند و آن را روایت می‌کنند.

هوش مصنوعی: یاد هیچ‌کس جز تو در ذهنم نمی‌ماند، زیرا حریم کعبه، جایگاه لات و هبل نیست.

هوش مصنوعی: می‌خواهم چند کلمه به گوش شاه جهان برسانم، اما به دلیل نگرانی از خستگی و کلافگی، خیلی کوتاه و خلاصه بیان می‌کنم.

هوش مصنوعی: از معلم خود یاد گرفته‌ام که باید در بیان کلمات و صحبت‌هایم احتیاط کنم و موضوع را به‌خوبی حفظ کنم.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که شاعر به این نکته اشاره دارد که اگر در شعر و ادبیات به خودستایی بپردازد، تنها به خاطر ستایش و مدح دیگران است و اگر این مدح و ستایش وجود نداشته باشد، شعر او چیزی بیشتر از یک اثر صنعتی و بیکار نیست. به عبارتی دیگر، ارزش شعر در نظر او به وابستگی آن به تحسین و احترام دیگران است.

هوش مصنوعی: من به دنبال یک قطره از دریای شعر دیگران نیستم، زیرا نمی‌توان پاکی و طهارت را از آب آلوده به دست آورد.

هوش مصنوعی: نظام و ترتیب کارهای جهان به دلیل وجود تو است، من آرزو دارم که کارهای من به هم نریزد و دچار اختلال نشود.

هوش مصنوعی: عمر تو باید از همه افکار و کلماتت بیشتر باشد، پس همیشه به خاطر داشته باش که زندگی‌ات ارزشمندتر از صرفاً صحبت‌ها و حرف‌هاست.

هوش مصنوعی: دو میوه از گل خوشبختی در باغ وجود همیشه با لطف خداوند تازگی دارند.