هوش مصنوعی: ای کسی که از سرزمین مقدس رفته‌ای و دوباره بازگشته‌ای، در پناه و حفاظت خدای بزرگ و مقدس هستی.

هوش مصنوعی: ای دل دریایی و ای خورشید بخشنده، که به خاطر نظر و رأی تو، همه جا روشن و نورانی شده است.

هوش مصنوعی: نام تو خلیل است و آتش نمرود به خاطر صفات تو به ریحان و گل و لاله و نرگس تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: از بزرگی و سخاوت تو، زمین پر از نعمت است و آسمان به خاطر عطای تو، به شکل قوس در آمده است.

هوش مصنوعی: با سرعتی که تو در حرکت داری، هیچ دشمنی نمی‌تواند برابرت بیاید. حتی باد صبا هم جرأت نمی‌کند به ناز و لاف دلیری از خود نشان دهد.

هوش مصنوعی: در توصیف زیبایی‌ها و کمالات تو، افراد دانا و فرهیخته نیز زبانشان بند می‌آید و نمی‌توانند به درستی بیان کنند.

هوش مصنوعی: ای کنگرهٔ تو، ویژگی‌ات چنان است که پایین‌ترین نقطه‌ات به بالاترین قسمت‌ها اوج می‌دهد و به زیبایی در نه طاق و مقرنس خودنمایی می‌کند.

هوش مصنوعی: هر چند که خودم سختی‌ها و مشکلات زیادی دارم، اما فقط به خاطر دیگران نمی‌توانم از احساسات واقعی‌ام صحبت کنم و دردهایم را بیان کنم.

هوش مصنوعی: اگر کسی بدون دقت و تأمل به چیزی نگاه کند، جای تعجب نیست که هنر را به عیب تعبیر کند. چه اینکه بلای سر انسان به مانند حملهٔ کفتارها است.

هوش مصنوعی: نور و زیبایی اجرام آسمانی به مانند زینتی برای ناصر است و این زیبایی بهتر از آن است که به لباس‌های معمولی و ظاهری دنیایی متصف شود.

هوش مصنوعی: آئینه‌ای که به خاطر رطوبت و تغییرات جوی دچار زنگ‌زدگی می‌شود، بهتر است به چرخی که از پارچهٔ نازک ساخته شده است، فکر کرد.

هوش مصنوعی: جهان را مثل یک مربع بدان که ارکان آن مانند صلیب است. پس مراقب باش که به این بنیاد نامطمئن تکیه نکنی.

هوش مصنوعی: نفس‌های تو، آن‌قدر قوت داشت که به واسطه ترکیب و پیوندشان، در زمان تو کلامی تازه و قابل توجه به وجود آمد.

هوش مصنوعی: نیکوکاری تو باید به گونه‌ای باشد که من بتوانم از جمله روح‌های مقدس تو را ستایش کنم.

هوش مصنوعی: اگر صدای فریاد من به هر جایی رسیده، لطفی کن و به من کمک کن.

هوش مصنوعی: امروز به خاطر سادگی و بی‌خبری، بر روی چمن سبز، خطی کشیده شده که نشان‌دهنده باز شدن چتر است.

هوش مصنوعی: باغ خوشی و شادی تو با زیبایی‌های طبیعی پر شده است و پرنده‌ها آواز می‌خوانند و صبح نیز هوای تازه‌ای می‌وزد.