هوش مصنوعی: ماه زیبای من مانند خورشید در حال درخشش است، اما چون خنجری به من آسیب می‌زند. من از عشقم به او رنج می‌برم، چرا که ابروهایش مانند کمان در فضا کشیده شده و بر دل من تأثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: من مانند یک شکار ضعیف و آسیب‌دیده هستم که آن تیرانداز زیبا برای هدف قرار دادن من آماده است، و از چشمان تیره‌اش که به من خیره شده، احساس خطر می‌کنم.

هوش مصنوعی: چشمان او همچون دو جام پر از شراب، از درد دل پر شده‌اند. چه خوش است حالتی که او با محبوبش در حال نوشیدن است.

هوش مصنوعی: من برای زیبایی چهره کسی که ابروهای هلالی دارد، خونم را فدای او می‌کنم. چون او با نگاهش خطی زیبا می‌کشد و در دلش عشق می‌پرورد.

هوش مصنوعی: با نیروی قلم و هنر خود، برای جلوگیری از تاثیرات منفی و حسادت، بر روی سنگ‌های قیمتی رنگی نقش و نگاری می‌کشم.

هوش مصنوعی: پسته به خاطر حس غیرت و فداکاری، درد و رنج زیادی را تحمل می‌کند. او به خاطر عشق و وابستگی‌اش به عناب، حتی در شرایط سخت هم تحمل می‌کند و در نهایت، عطر و شیرینی زندگی را می‌چشد.

هوش مصنوعی: شانه به موهای زیبای او وارد شد و از این تماس لذت برد. در حالی که کمی از زیبایی او را حس کرد، دندان‌هایش به خاطر تمایل و اشتیاق بیشتر، به حالت گاز گرفتن درآمدند.

هوش مصنوعی: وقتی سوسن از آزادی تو ناتوان می‌شود، ده زبان مانند تیغ به سمت صنوبر حمله‌ور می‌شود.

هوش مصنوعی: قد و قامت شاه به قدری زیبا و متناسب است که اگر از راستا نگاه شود، گویی از بلندی آسمان به سوی خورشید کشیده می‌شود.

هوش مصنوعی: خسرو عادل جلال‌الدین، که به مانند یک جوانه درخشان است، سرنوشت آسمان را زیر سایه خود گرفته و خود را به شکلی قدرتمند و درخشان به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: در زمان اوج قدرت هوشنگ، ماهی که به اوج رسیده است، مانند سپاهی که از ستارگان به میدان آمده، بر آسمان‌ها می‌درخشد و جاذبه‌ای خاص ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: خورشید پیروزی، مانند یک سواره نظام قدرتمند در میدان جنگ، با پرچم‌هایش به سمت شرق حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: از خاک درِ این مکان، رد غبار به خاطر نوشته‌های قدیمی بر دیوارهای کاخ قیصر می‌افتد.

هوش مصنوعی: مشام زمانه از عطر اخلاق او معطر شده است و به جای خاک، بوی خوشی مانند عطر عنبر به زمین می‌افکند.

هوش مصنوعی: جهان به‌واسطه‌ی عدالتش چنان تغییر کرد که خورشید روز به روز به‌سان ظرفی پر از طلا از شرق به غرب در حال حرکت است.

هوش مصنوعی: کوه از سنگ ساخته شده و به همین خاطر می‌تواند احساس سنگینی و فشار را در دل خود داشته باشد، اما در عین حال، این فشار به دلیل احساس غیرت و ارزش‌هایی است که از وجود او ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که ابر به خاطر بارش باران، دست‌های پر از گوهرش را به باد می‌دهد، دریا به خاطر جدایی از آن باران، تلخ و شور می‌شود و احساس ناامیدی می‌کند.

هوش مصنوعی: دست او مانند دریا است و شمشیرش جان را می‌گیرد، درون آن دست نهنگی وجود دارد که از عجایب امور است و آن نهنگ دریا را در بر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر عزم و اراده‌اش تحت تأثیر بادها بشکند و هر کسی که در عهد و وعده‌اش وفادار نباشد، همچون زلف‌های دلبران که همیشه در حال تغییر است، به زمین خواهد افتاد.

هوش مصنوعی: قلم او مانند ناف آهو، رنگینی و زیبایی خاصی دارد و با آن، بر روی کاغذ سفید مانند کافور، خطوطی خوش‌نقش و دل‌انگیز می‌کشد.

هوش مصنوعی: ای کسی که همچون خورشید درخشانی و با قدرتی که داری، به مانند ستاره‌ای درخشان، دایره حیات را به حرکت درمی‌آوری و زمین و زمان را تحت تاثیر قرار می‌دهی.

هوش مصنوعی: هر کس که خورشید مقام و پرچمش را بلند کند، سایه‌بان از چادر فیروزه‌ای بالاتر می‌رود.

هوش مصنوعی: هر کسی که قدرت خشم او مانند تیر پرتاب می‌شود، مشکلات را مانند پیکانی به دنبال خود می‌کشد.

هوش مصنوعی: چون به خاطر طمع شیران، به راحتی شاخ گاو را می‌شکند، بهرام نیز خنجرش را می‌کشد.

هوش مصنوعی: ای داور، حال من را بشنو؛ این کارها وقتی برای قضاوت پیش تو می‌رود، به خوبی و طلا می‌شود.

هوش مصنوعی: حالم را به طور مختصر در شعر بیان می‌کنم، چرا که اگر بخواهم به طور مفصل صحبت کنم، خیلی طولانی می‌شود و به یک دفتر بزرگ نیاز پیدا می‌کنم.

هوش مصنوعی: من شعری با این اندازه و زیبایی سروده‌ام که اگر زهره، سیاره‌ای در آسمان، شعری برابر با آن را بگوید، باید به اندازه آن بی‌نظیر باشد.

هوش مصنوعی: در اینجا به نوعی بیان شده است که در یک موقعیت بی‌حیا و شجاعانه قرار گرفته‌ام، و نیازی به درخواست و تقاضا ندارم. این درخواست، شایسته شخصی چون خلیل (ابراهیم) نیست، زیرا اثر خلاقیت من به شعله آتش و حرارت مرتبط می‌شود.

هوش مصنوعی: ناصرا، از این شجاعت بگذر؛ زیرا وقتی دعا می‌کنی، عقل تو را به سمت بی‌احترامی و جسارت هدایت می‌کند.

هوش مصنوعی: هر ماه، نور خورشید حلقه‌ای طلایی را در آسمان به دور خود می‌سازد، همان‌طور که ماه در آسمان می‌درخشد.

هوش مصنوعی: تا ابد حکم تو در آسمان و دنیا باقی باشد، مانند حلقه‌ای که در گوش خود به نشانهٔ تسلیم می‌کشی.