هوش مصنوعی: من دیوانه‌ام و عقل کلی که دارم، مثل یک بچه دبستانی است. روح‌القدس، که همواره بر دل من ناظر است، کمتر از هر چیز برای من ستایش می‌کند.

هوش مصنوعی: دلبر من به مقام و مرتبه‌ای رسیده که دیگر به بهشت و نعمت‌های آن نیازی ندارم. من با مهتاب آن‌چنان در ارتباط هستم که گویا آن را در آغوش دارم، در حالیکه خود مهتاب به نوعی در وجود من حضوری دائمی دارد.

هوش مصنوعی: من به خاطر مقام و نسب خود، در سرزمین حاکمیتی که دارم، مورد توجه همه هستم و مردم به مهربانی‌ها و خوبی‌هایم نگاه می‌کنند.

هوش مصنوعی: ای آسمان، به‌خودت اجازه بده که گشوده شوی، خورشید به افتخار من تاجش را کنار گذاشته است و در این روز، قمر هم دورتر از من است. امروز روز من است.

هوش مصنوعی: آسمان به تعداد هزار و بیست و نه ستاره دارد که اگر چه صد هزار ستاره هم اضافه شود، همه آن‌ها برای من به یک اندازه سردرگم‌کننده‌اند.

هوش مصنوعی: در باغی که سرسبز است بهار من، گلی وجود دارد که به زیبایی به آن جا جلوه می‌دهد و این گل مربوط به خانه‌ام است که در گوشه‌ای از ایوان آن قرار دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که من به مرتبه‌ای رسیدم که به عنوان وفادارترین خدمتکار شاه شناخته شدم، حتی شیران نیز در برابر من سر تعظیم فرود می‌آورند. این نشان‌دهنده این است که همه چیز در این دنیا تحت فرمان من قرار دارد و من بر آنها تسلط دارم.

هوش مصنوعی: هر ماه، ماه به اشکال مختلفی در آسمان ظاهر می‌شود؛ گاهی مانند کمان است، گاهی مانند سپر یا یک گوی طلایی. و گاهی هم مانند چوب بازی چوگان به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: در شهر بند هفتی که در آن هستم، هیچ راهی ندارم. می‌خواهم به دشت بروم، زیرا آنجا مکان مناسبی برای آزادی و جولان من است.

هوش مصنوعی: در محفل من، آسمان به دور خود می‌چرخد و نسرین، که در حال حیرانی است، مانند دو مرغ بریان به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: فلک هرگز از دو قرص نان بی‌طعم و مزه سیر نخواهد شد، درست مثل سگی که به استخوان عادت کرده است و از سفره من تغذیه می‌کند.

هوش مصنوعی: سوز دل من مانند آتش دوزخ تأثیرگذار است و اشک‌های من به اندازه‌ای زیاد است که می‌تواند آب دریا را نیز پر کند.

هوش مصنوعی: باد به حرکت در می‌آید و هوای سرد را به من می‌دهد، خاک را زنده و باصفا می‌کند و آن سرسبزی از گرد و غبار وجود من ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: از زمانی که دل را به معشوق سپرده‌ام، بی‌هیچ درخواستی زندگی‌ام را به جان می‌گذرانم، حتی اگر زندگی‌ام از تن سنگین باشد. ای جانم، چرا که او روح من است.

هوش مصنوعی: من مانند بلبلان عاشق و بی‌تاب شده‌ام، زیرا وقتی آن چهره‌ی زیبا را دیدم، زبانم به شکرگزاری باز شد. حالا می‌خواهم بدانم، باغ شکر من کجاست؟

هوش مصنوعی: در شعر من، قدرت و مهارت در بیان معانی عمیق وجود دارد و طبیعت هنری و سخنوری من قابلیت حفظ و ارائه حقایق را دارد.

هوش مصنوعی: هرگز به خاطر نفع دیگران و کم‌ارزش کردن خودم، حاضر نمی‌شوم در کار دیگران دخالت کنم. من همیشه در حال تولید و خلق چیزهای جدید هستم که از عمق وجودم ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: همه، از انسان‌ها گرفته تا موجودات ماورایی، از قدرت من ناامید شده‌اند. این کلام رنگین من، به اندازه‌ای پرقدرت است که برتر از هر تخت سلطنتی قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: شعر دیگران برایم مانند رؤیای ساحران است و من به مانند موسی بن عمران، با استعداد و توانمندی خود، خالق شعری تازه هستم که این قلم من است.

هوش مصنوعی: وقتی ناصر از شیرینی و خوشمزگی کلامش صحبت می‌کند، فرشتگان به مانند مگس‌ها دور او جمع می‌شوند و بی‌دعوت به محفل من می‌آیند.

هوش مصنوعی: اگر کسی در این موضوع به دلیلی نیاز دارد، به او بگو که خود من، نمونه‌ای از دلیل من هستم.