سیدای نسفی » شهر آشوب » شمارهٔ  ۱۱ - سر تراش

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تیغ بر کف سرتراشم قصد کشتن کرده است</p></div>
<div class="m2"><p>عاشقان را فوطه زاری به گردن کرده است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>قسمتش هرگز نمی گردد سر مویی زیاد</p></div>
<div class="m2"><p>گرچه در دوکان خود از موی خرمن کرده است</p></div></div>

شمارهٔ  ۱۲ - سر تراش

تیغ بر کف سرتراشم قصد کشتن کرده است
عاشقان را فوطه زاری به گردن کرده است
قسمتش هرگز نمی گردد سر مویی زیاد
گرچه در دوکان خود از موی خرمن کرده است

هوش مصنوعی: این اشعار به احساسات عاشقانه و درد و رنج ناشی از عشق اشاره دارند. شاعر بیان می‌کند که احساسات عاشقانه می‌تواند به شدت آسیب‌زننده باشد، حتی به اندازه‌ای که مانند تیغی بر سر انسان عمل کند. او همچنین به این نکته اشاره دارد که عشق حقیقی گرانبهاست و هرگز کم نمی‌شود، حتی اگر در ظاهر شبیه به کسر و نقصان باشد.

شمارهٔ  ۱۰ - حلواگر

شمارهٔ  ۱۱ - سر تراش

هوش مصنوعی: تیغی که در دست دارد، به منظور کشتن عاشقان آماده شده و آنها را به زاری واداشته است.

تیغ بر کف سرتراشم قصد کشتن کرده است

عاشقان را فوطه زاری به گردن کرده است

هوش مصنوعی: هیچ چیز حتی به اندازه یک مو هم به آنچه در نظر داریم افزوده نمی‌شود، هرچند که در تلاش برای جمع‌آوری داشته‌هایم بسیار کوشیده‌ایم.

قسمتش هرگز نمی گردد سر مویی زیاد

گرچه در دوکان خود از موی خرمن کرده است

شمارهٔ ۱۱ - سر تراش

اطلاعات

برگردان به زبان ساده