سیدای نسفی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ  ۷ - اسبیات

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای میر عالمی ز عطای تو بهره مند</p></div>
<div class="m2"><p>لطفت چرا کند به من خسته ماجرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>اسپی که از برای من انعام کرده یی</p></div>
<div class="m2"><p>آن هم به کهکشان فلک می کند چرا</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 13957 - سیدای نسفی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ  ۷ - اسبیات

شمارهٔ  ۸ - اسبیات

ای میر عالمی ز عطای تو بهره مند
لطفت چرا کند به من خسته ماجرا
اسپی که از برای من انعام کرده یی
آن هم به کهکشان فلک می کند چرا

هوش مصنوعی: این شعر به احساس کم‌لطفی و غم‌انگیزی اشاره دارد که شاعر از خداوند یا قدرتی بزرگ می‌کند. شاعر از میر عالم (خداوند) می‌خواهد که چرا به او که در سختی است، لطف نمی‌کند و در عین حال، از نعمتی که به او اعطا شده، صحبت می‌کند. در نهایت، شاعر در مقایسه با عظمت کهکشان، از این نعمت احساس ناتوانی می‌کند.

شمارهٔ  ۶ - اسبیات

شمارهٔ  ۷ - اسبیات

هوش مصنوعی: ای سرور بزرگ، من از نعمت‌های تو بهره‌مند شده‌ام. آیا لطافت و مهربانی تو نمی‌تواند به حال من خسته کمی توجه کند و به درد و ماجرای من رسیدگی کند؟

ای میر عالمی ز عطای تو بهره مند

لطفت چرا کند به من خسته ماجرا

هوش مصنوعی: گاو یا اسبی که به خاطر من هدیه داده‌ای، چرا باید به کهکشان و آسمان اشاره کند؟

اسپی که از برای من انعام کرده یی

آن هم به کهکشان فلک می کند چرا

شمارهٔ ۷ - اسبیات

اطلاعات

برگردان به زبان ساده