سیدای نسفی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ  ۲۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای شاه چو سرو باغ یکتا شده ام</p></div>
<div class="m2"><p>انگشت نمای در بخارا شده ام</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>عمریست که بنده بی سر و پا بودم</p></div>
<div class="m2"><p>از لطف تو صاحب سرو پا شده ام</p></div></div>

دیوان سیدای نسفی به تصحیح و تعلیق حسن رهبری - میر عابد سیدای نسفی - تصویر ۳۶۴

شمارهٔ  ۲۶

ای شاه چو سرو باغ یکتا شده ام
انگشت نمای در بخارا شده ام
عمریست که بنده بی سر و پا بودم
از لطف تو صاحب سرو پا شده ام

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به محبت و لطف شاه اشاره می‌کند که باعث شده او مانند سروی در باغ خود را ممتاز و برتر احساس کند. او همچنین از شرایط دشوار زندگی‌اش قبل از این لطف سخن می‌گوید و می‌گوید که به لطف شاه، حالا توانسته است به جایگاه و شان والایی دست یابد.

شمارهٔ  ۲۴

شمارهٔ  ۲۵

هوش مصنوعی: ای پادشاه، من همچون سروی در باغ منحصر به فرد شده‌ام و در بخارا به وضوح و خاطر نشان شده‌ام.

ای شاه چو سرو باغ یکتا شده ام

انگشت نمای در بخارا شده ام

هوش مصنوعی: سال‌هاست که من بدون هویت و آرامش زندگی کرده‌ام، اما به لطف تو اکنون به انسان کامل و باارزشی تبدیل شده‌ام.

عمریست که بنده بی سر و پا بودم

از لطف تو صاحب سرو پا شده ام

شمارهٔ ۲۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده