سیدای نسفی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ  ۱۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شاها نفست مسیح را دم بخشید</p></div>
<div class="m2"><p>لطف تو به حال بنده مرهم بخشید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من چینم از ذره کویت کمر</p></div>
<div class="m2"><p>خورشید تو زندگی به عالم بخشید</p></div></div>

شمارهٔ  ۲۰

شاها نفست مسیح را دم بخشید
لطف تو به حال بنده مرهم بخشید
من چینم از ذره کویت کمر
خورشید تو زندگی به عالم بخشید

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به حضور و نور مسیح اشاره می‌کند که جان او را حیات بخشیده است. همچنین، لطف و مرحمت معشوق را یادآور می‌شود که به بندگانش آرامش و درمان می‌دهد. او خود را از ذرات وجود معشوق می‌داند و تأثیر وجود او را در زندگی بشریت تشریح می‌کند.

شمارهٔ  ۱۸

شمارهٔ  ۱۹

هوش مصنوعی: ای پادشاه، نفس مسیح (روح حیات) به لطف تو به من زندگی دوباره‌ای داد و حال بنده‌ات را بهبود بخشید.

شاها نفست مسیح را دم بخشید

لطف تو به حال بنده مرهم بخشید

هوش مصنوعی: من به خاطر نازکی و زیبایی تو، حتی ستاره‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهم و زندگی را به جهان می‌آورم.

من چینم از ذره کویت کمر

خورشید تو زندگی به عالم بخشید

شمارهٔ ۱۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده