سیدای نسفی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ  ۱۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>صاحب جاها چشم سحرخیز به توست</p></div>
<div class="m2"><p>عمر خضر و دولت پرویز به توست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تب از بدنت عرق شد و ریخت به خاک</p></div>
<div class="m2"><p>از بس که دعای شمس تبریز به توست</p></div></div>

شمارهٔ  ۱۹

صاحب جاها چشم سحرخیز به توست
عمر خضر و دولت پرویز به توست
تب از بدنت عرق شد و ریخت به خاک
از بس که دعای شمس تبریز به توست

هوش مصنوعی: این ابیات اشاره به دقت و توجه خداوند به انسان دارد. صاحب مکان‌ها به انسان نگاه می‌کند و عمر جاودانه و نعمت‌های فراوان به او تعلق دارد. همچنین، بیان می‌کند که درد و رنج از بدن انسان به خاطر دعای شمس تبریز و لطف الهی از او دور می‌شود. به طور کلی، این اشعار نشان‌دهنده ارتباط معنوی و نعمت‌های الهی هستند.

شمارهٔ  ۱۷

شمارهٔ  ۱۸

هوش مصنوعی: دارنده مکان‌ها و سرزمین‌ها به تو نگاه می‌کند، عمر طولانی و خوشبختی‌های بزرگ به تو تعلق دارد.

صاحب جاها چشم سحرخیز به توست

عمر خضر و دولت پرویز به توست

هوش مصنوعی: عرق و تب از بدنت ریخته و به زمین افتاده، چون دعای شمس تبریزی بر تو نازل شده است.

تب از بدنت عرق شد و ریخت به خاک

از بس که دعای شمس تبریز به توست

شمارهٔ ۱۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده