هوش مصنوعی: ای آهوی حرم، برای پرسش من بر بخیز و از جای خود حرکت کن. به خدا قسم می‌زنم که برخیز.

هوش مصنوعی: مرا این همه ستم بر جان و دل من روا مدار، ای غبار غم، از سینه‌ام برخیز و سبک‌بار شو.

هوش مصنوعی: از نزدیکی و هم صحبت بودن با من، به مشکلات و سختی‌ها دچار می‌شوی. پس باید برخواست و از این وضعیت خارج شوی.

هوش مصنوعی: گفتار تو به دشمنان زندگی می‌بخشد و لبخند تو می‌تواند دل دیگران را پر از شادی کند مثل گیاهی که به آنها طراوت می‌دهد.

هوش مصنوعی: چرا زندگی و وضعیت من را خراب می‌کنی؟ به خاطر ظلم و ستمی که بر من می‌کنی، به قلم من آسیب برسان و مهر بر دهان جوهر بزن.

هوش مصنوعی: به این افراد بددل نزدیک نشو و کمتر با آنها رفت و آمد کن.

هوش مصنوعی: به دست آوردن دو جهان به راحتی ممکن است، زیرا درخت گل از ثمر طلا، بهار باغ را شکوفا می‌کند.

هوش مصنوعی: مرا خبری از زیبایی‌های بهشت و نعمت‌های آن می‌رسد که به وسیله لطف و مهربانی می‌توان به آن‌جا دست یافت.

هوش مصنوعی: اگر به بهشت علاقه‌مند هستی، باید از خواب راحت خود برخیزی و به تلاش و کوشش بپردازی.

هوش مصنوعی: به خودت حواست باشد و زیبایی‌هایت را مانند دانه‌های گرانبها حفظ کن، زیرا گل‌داشتن و شاد بودن همیشه در دسترس نیست و ممکن است فرصت‌های شادمانی از بین برود.

هوش مصنوعی: بهتر است به جوانان بیش از حد اهمیت ندهی و نگذار که سرسختی یا آراستگی موی سفید پیران را نادیده بگیرند.

هوش مصنوعی: مثل خورشید که به احترام صبحگاه برمی‌خیزد، تو هم به پا خیز.

هوش مصنوعی: دل من همچون غنچه‌ای است که در انتظار شکفتن و زیبا شدن است. آه، ای محبوب، آرزوی نزدیک شدن و وصال تو را دارم تا به آرامش برسم.

هوش مصنوعی: به باغ نرو ای سرو، زیرا در این دنیا فرصتی برای آرام گرفتن نیست.

هوش مصنوعی: از خاک سیاه و تیره، با عزمی راسخ و استوار برخیز و به تلاش و کوشش ادامه بده.

هوش مصنوعی: در باغی که پرندگان خوش صدا آواز می‌خوانند، جغد که نماد غم و افسردگی است در گوشه‌ای نشسته و فقط از وضعیت خودش سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: بهار زمانی است که سرسبزی و شکوفایی در روز و شب جلوه‌گری می‌کند و در این دو زمان، دعا و درخواست‌ها مورد قبول قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌توانی در دل شب بیدار شوی یا با صبح دم برخیزی، تلاش کن تا از خواب بیدار شوی و برخیزی.

هوش مصنوعی: ای سید، تو چون شادی را در جهان پخش کرده‌ای، حالا در سینه‌ات بذر غم را کاشته‌ای.

هوش مصنوعی: وقتی که همچون سرو، زیبایی و شکوهی را از خود ساطع کرده‌ای، چرا در گل و لای افکار و نگرانی‌ها گیر کرده‌ای؟

هوش مصنوعی: با آنچه داری و آنچه که داری کم و زیاد کن، از همین حد و مرزها فراتر برو و به حرکت درآ.