هوش مصنوعی: وقتی در گلزار، صحبت از تو به میان آید، غنچه‌ی دل بر روی شاخه‌ها به تپش درمی‌آید.

هوش مصنوعی: آب مانند موج به سمت‌های مختلف حرکت می‌کند و در باغ گل، مانند نسیمی ملایم و آرام جریان پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: چشم نرگس به سمت سبزه می‌افتد و به آن توجه می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر لب‌های تو به سمت شراب بی‌غل و غش حرکت کند، در نظر مردم چهره‌ای زیبا و دلربا از خود به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: اگر انسان خود را مانند پروانه‌ای بی‌پروا و عاشق بسازد، در این صورت، زیبایی و جذابیتی که دارد می‌تواند مانند آینه‌ای، دل‌ها را به آتش عشق و شوق درآورد.

هوش مصنوعی: هر جا که نگاه کنی، زخم و درد و سوختگی وجود دارد و همه با حسرت و اندوه نفس می‌کشند.

هوش مصنوعی: آدم تندخو و خشمگینی که برای وطنم مشکلاتی به وجود آورده، هرگز با داستان‌ها و جادوها نمی‌تواند دوستی پیدا کند.

هوش مصنوعی: او هیچ احساسی ندارد جز اینکه دل خسته من در دلش آتش نهانی دارد که در آن زمان روشن می‌شود.

هوش مصنوعی: از دلشب تاریک غم، روشنایی صبح سر برمی‌آورد.

هوش مصنوعی: دل من آرزوی نگاه زیبای محبوب را دارد و در وجودم عطش و اشتیاقی به عشق و زیبایی او وجود دارد.

هوش مصنوعی: همچنین که بلبل در تمام شب نوای ناله و افسانه سر می‌دهد، دل من نیز به خاطر آن موهای آشفته شما بی‌قرار است.

هوش مصنوعی: وقتی پرنده‌ای در دام گرفتار می‌شود، شروع به struggle و تلاش برای رهایی می‌کند.

هوش مصنوعی: به تو می‌گویم که در دل خود آرزوی وصال کسی را نپروران، چون این خواسته در نهایت به ناکامی خواهد انجامید و وقتت را برای چنین چیزی تلف نکن.

هوش مصنوعی: با این وضعیت نابسامان و قیافه‌ای به مانند هلال ماه، چرا به دنبال نازک‌بدنی هستم که شبیه غزال است؟

هوش مصنوعی: هیچ‌کس را ندیده‌ایم که آهو شروع به دویدن کند.