هوش مصنوعی: ای دوست، تو به سمت کلبه‌ام آمده‌ای، گویی که به خاطر من و در کنار بستر من، مانند شمعی که روشنایی می‌بخشد، آمده‌ای.

هوش مصنوعی: امشب، ای منبع امید و درخواست، تو با جذبه و زیبایی به سرزمین دل‌ها آمده‌ای و دوباره با ناز و کرشمه‌ای تازه‌ نفس بر دل‌ها فرمانروایی می‌کنی.

هوش مصنوعی: در دل من چیزی باقی نمانده که تو دوباره به آن بازگشتی.

هوش مصنوعی: تو که مانند شیر و پلنگ در زنجیر هستی، درونت آتش خشم و تندخویی نهفته است که حتی قلب سنگی را نیز می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: شخصی با ظاهری زیبا و جذاب، لباسی رنگارنگ بر دوش دارد و در یکی دستش شیشه‌ای و در دست دیگرش جامی را نگه‌داشته است و مشغول نواختن چنگ است.

هوش مصنوعی: چشم زخم دور باشد، زیرا تو با زیبایی و ناز فراوان به اینجا آمده‌ای.

هوش مصنوعی: ای زیبایی تو باعث شده که خورشید در غروب، شرمنده و کم‌نور شود و سنبل، یعنی گل خوشبو، برای زیبایی موهای تو مانند جارو به زمین افتاده است.

هوش مصنوعی: نفس تو در هر جا مناسب است و ظاهرت هم زیبا به نظر می‌رسد. از خوب بودن لذت ببر، با دقت عمل کن، دست به کار شو و با انرژی حرکت کن.

هوش مصنوعی: تو به میخانه آمده‌ای نه برای عبادت و نماز، بلکه برای لذت بردن از حال و هوا و تجربه‌ای متفاوت.

هوش مصنوعی: وقتی که قلم به خاطر تو در دستانم قرار گرفته، از جایت برمی‌خیزم، به مانند نی که از زمین بلند می‌شود، با صدای آه و ناله.

هوش مصنوعی: به خاطر احترام به تو، مانند درخت سرو بلند می‌شوم و آنقدر دراز بایستم که از عمق وجودم برخواهم خاست.

هوش مصنوعی: وقتی که تو به خانه‌ی غم و اندوهم آمده‌ای، احساس می‌کنم که با محبت و نوازش به من نزدیک شده‌ای.

هوش مصنوعی: مدتی است که هیچ‌کس از طرف تو خبری به من نیاورده، و حال آنکه روزگار را به من دشوار و سخت گذرانده‌ای و حتی سلامی هم نمی‌کنی.

هوش مصنوعی: ای حریف پرشور، تا کی می‌خواهی صبح من را به ظلمت شب بدل کنی؟ به دل سوخته‌ام رحم کن، ای ماهی که تمام زیبایی‌ها در تو جمع است.

هوش مصنوعی: کی به این گیاه پریشان و چند بار سوخته، سر زده‌ای؟

هوش مصنوعی: بی‌نظمی و دگرگونی در عالم وجود به چشم می‌خورد؛ به طوری که محیطی چون میخانه با مکان مقدس مانند مسجد، به گونه‌ای در هم تنیده شده‌اند و نگاه مست تو این واقعیت را فاش کرده است.

هوش مصنوعی: روحانی سجاده‌اش را به بیرون انداخته و دلش از نور قندیل در محراب پر شده است.

هوش مصنوعی: ای دشمن، تو در حالی به نماز آمده‌ای که ایمان را در دل خود نداری.

هوش مصنوعی: دل من به سمت تنهایی و خلوت می‌رود، مثل جغدی که در خانه‌اش به آرامش و استراحت پرداخته است.

هوش مصنوعی: کسی که هنری ندارد، فقط به ظواهر می‌پردازد و سخن گفتن او تزیینی بیش نیست. اما صحبت‌های کسانی که نادان هستند، حقیقتی عمیق در خود دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که تو با مهارت و درک به محله‌ای که غیرواقعی و مجازی است قدم گذاشته‌ای، ...