هوش مصنوعی: بخشش و generosity در این دنیا به مانند جواهراتی است که دیگران به آن دسترسی ندارند و هیچ کس نمی‌تواند با دستانی باز به دنیا بیاید و از ثروت و نعمت‌هایش بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: در دنیای کنونی، دیگر نشانی از سخاوت وجود ندارد و تأثیر اراده و همت بلند در جهان نیز محو شده است.

هوش مصنوعی: در این باغ، هیچ درخت سروی باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: زمانی که جغدها از خاک ما به دشت و چمن پرواز کردند، مانند سایه‌ای که در زیر درختان سرو و سمن ایجاد می‌شود، ما نیز در آن فضا قرار گرفتیم.

هوش مصنوعی: گل‌ها به دلیل دوستی زیاد با زاغ‌ها و زغن‌ها، حالا باید دوری از وطن را تجربه کنند و مرغ‌های نغمه‌سنج، سرزمین خود را ترک کرده‌اند.

هوش مصنوعی: در این مکان چیزی جز یک تخم شکسته باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: در این دنیای فانی، از هیچ کسی نشانی باقی نمانده است و تنها یادگار آنها، آب و آینه‌ای است که تصویرشان را از میان برده‌اند.

هوش مصنوعی: خورشید در هنگام وداعش با روشن‌دلان آسمان به سرعت و مانند برق از دنیا عبور کرد.

هوش مصنوعی: از این کاروان دیگر چیزی برای ما نمانده است.

هوش مصنوعی: از نظر بینش ما، روح اشعار به حالت خواب رفت و مانند جیوه از قایق حرکت کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که نوشته‌ها به شکل تحریر در می‌آید، مانند این است که اشک‌ها از چشمان سوزان جاری می‌شوند و دوات، که به مانند سرمه است، در آن لحظه می‌لغزد و جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: زبان شیرین و گفتار دلنشین دیگر وجود ندارد.

هوش مصنوعی: ای آقای من، تو دل را به جایگاهی که نجات است بسپار و پاهای خود را از مکان خانواده‌ای که بی‌ثبات و ناپایدار است، بیرون بکش.

هوش مصنوعی: چون خضر، که جانشین زندگی جاودانه است، چهره‌ات را با آب حیات زینت بده. ای صایب، قلم را به زبانت بگذار و آن را به دوات نزدیک کن.

هوش مصنوعی: امروز اگر به دنبال کلامی باشی، در دنیا چیزی باقی نمانده است که بشنوی.