هوش مصنوعی: ماه من، تو به زیبایی‌ات در دل همه شناخته شده‌ای و من همیشه به تو می‌اندیشم و چشمانم به خاطر تو آشنا و دلپذیر است.

هوش مصنوعی: ای پسر، از جادو و فریب‌های دیگران دور شو. پس از این، جدایی از من را به خاطر داشته باش و به مشکلات و فقر خود توجه کن.

هوش مصنوعی: برای جان تو دعا می‌کنم، به این بهانه که نیازمند تو هستم.

هوش مصنوعی: تو که مانند شمع گرمی و روشنی بخش محفل هستی، غم تو باعث شده که سال‌ها در دل من شعله‌ای بسوزد.

هوش مصنوعی: لحظاتی بنشین تا رازهایی را که در ذهن من دارم برایت فاش کنم. تمام شب در این فکر هستم که یک روز به وصال تو برسم.

هوش مصنوعی: هر روز با امید این که شبی به خوابم بیایی، زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: من در این دنیا به خاطر زیبایانی که وجود دارند، غم و اندوهی بی‌پایان را تجربه کرده‌ام و به خاطر آزمایش هر یک از آن‌ها، طعم تلخ شراب را چشیده‌ام.

هوش مصنوعی: در هر جایی که نگاه کردم، تنها به نامی از وفا برنخوردم و به شدت دلم شکسته است.

هوش مصنوعی: تمامی چیزهایی که از معشوقان دیدم، در طول زندگی‌ام فقط بی‌وفایی بوده است.

هوش مصنوعی: من هنوز از می عشق او نصیبی نیافته‌ام و دل‌گیر و اندوهگین هستم، زیرا از آن نوشیدنی که به من شادی و خوشحالی می‌بخشد، دور مانده‌ام.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر احساس تنهایی و دلتنگی را بیان می‌کند. او می‌گوید که نه از طرف آن شخص خبری دارد و نه توانسته از او سلامی بگیرد. همچنین در فضایی که دلش می‌خواهد، هیچ جایی ندارد و به خواسته‌هایش دست نیافته است.

هوش مصنوعی: در این سرزمین، هیچ ارتباط و آشنایی با او وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در این دنیا، کسی به فکر نوشیدن شراب نیست و هر کس که به دنبال وصال محبوبش می‌گردد، همه چیز را از خودش دور می‌کند.

هوش مصنوعی: هر لحظه این سخن به زبان نوشته می‌شود، اما عشق و زیبایی‌های خوبان آن‌قدر قوی است که حیدر هم در آن گرفتار نشد.

هوش مصنوعی: کسی که در زندگی‌اش از چنگال آنها رهایی یابد، به آزادی و آسایش می‌رسد.