هوش مصنوعی: به خاطر عشق و شوق به تو، در دنیای پر از مشکلات و دشواری‌ها گرفتار شدم و مانند مجنون، تنها به یاد تو و خواسته‌های تو زندگی میکنم.

هوش مصنوعی: تو رفتی و من در گوشه‌ای از صبر و سکوت ماندم. ای پادشاه زیبایی‌ها، از غم تنهایی‌ام ناله می‌کنم.

هوش مصنوعی: دل بی تو به شدت دلتنگ شده و به جانم سختی می‌آورد، اما وقتی که برگردی، همه چیز تغییر می‌کند.

هوش مصنوعی: من در چشمان تو دیگر ارزشی ندارم و در این دنیای ناشناخته تنها به حال خود می‌گریم و مثل شمعی می‌سوزم، چرا که هنوز نادان و خام هستم.

هوش مصنوعی: درد تو باعث شد تا به آخرین مرحله زندگی برسم، ای درد تو، تو خود درمان من هستی در این بستر ناامیدی.

هوش مصنوعی: تو یاد تو، همراه من در گوشه‌ی تنهایی‌ام هستی.

هوش مصنوعی: روزی که تو از من دور شدی، دل و جانم را به آتش انداخت و رنج بسیاری برایم به همراه آورد.

هوش مصنوعی: آسمان نه مرا به سبک خاصی رسوا کرد، بلکه عشق و دوری از تو به حالتی درآورده که مانند یک معشوق فراموش‌شده هستم.

هوش مصنوعی: از دست نخواهد رفتن و رهایی ناپذیری صبر و شکیبایی است.

هوش مصنوعی: صورت تو آن‌قدر زیباست که دیگر به زیبایی یک بت نمی‌رسد و نگاه چشم سیاه تو به خاطر ناز و خواب از تاب و تاثر نمی‌تواند دور بماند.

هوش مصنوعی: باغ چهره تو همیشه سرسبز و شاداب نخواهد ماند و تا روز قیامت نمی‌توان گل‌های این باغ را برقرار نگه داشت.

هوش مصنوعی: در زمانیکه قدرت و توانایی داری، به فقیران و ناتوانان کمک کن و از آنها حمایت نما.

هوش مصنوعی: به سمت تو ای سید، سواری شوخ و شاداب آمد که تمام وجودش مانند گلی سرخ و زیبا می‌درخشد.

هوش مصنوعی: فصل غم و رنج به پایان رسید و بهار آغاز شده است. حافظ، شب جدایی به پایان رسیده و بوی خوش محبوب به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: تبریک می‌گویم بر تو ای عاشق پرشور و شاداب.