هوش مصنوعی: اگر مانند غنچه، زیبایی و شکوهی داشتم، برای هر طرف از زیبایی‌ام هزاران ستایش و تمجید می‌شنیدم.

هوش مصنوعی: اگر در زندگی‌ام ارزش و اعتبار داشتم، می‌توانستم مانند خاری زبان به شکایت بیاورم.

هوش مصنوعی: من همیشه گل‌های زیبا و خوشبو در کنارش داشتم.

هوش مصنوعی: نمی‌توان به راحتی و با تلاش زیاد، زمان خوشی را به دست آورد؛ زیرا مادرم که مرا بزرگ کرده، به من طعمی از سختی و تلخی داده است.

هوش مصنوعی: به دلیل اثر تلخی که بر زندگی‌ها می‌گذارم، در این زمان هزاران خانه مثل زنبور پر از شیرینی می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر من هم برای انتخاب افراد نظری داشتم، می‌توانستم نظر خود را بیان کنم.

هوش مصنوعی: مانند شمعی که در مهمانی می‌سوزد، شب‌های زیادی را پشت سر گذاشته‌ام و در تمام این مدت چشمانم هیچگاه به حقیقت و واقعیت مطلب باز نشده است.

هوش مصنوعی: تو با انگشت اشاره‌ات به من نشان دادی که چه مقامی را باید بپذیرم، اما من نمی‌دانستم که آیا باید از دست راست بگیرم یا چپ.

هوش مصنوعی: در هر دو سمت من، گنجینه‌های بسیاری داشتم.

هوش مصنوعی: اگر در این دوران به دیگران توجه نمی‌کردم و در تلاش برای پیشرفت و یادگیری نبودم، هرگز به چشم کسانی که به من نگاه می‌کنند، ارزشی نمی‌داشتم.

هوش مصنوعی: اگر به عشق دچار نمی‌شدم، هرگز مانند نسیم در اطراف معشوق نمی‌چرخیدم.

هوش مصنوعی: من از این روزگار چه خوشحال بودم.

هوش مصنوعی: وقتی تو با اقتدار در جهان قدم می‌زنی، من نوشته‌هایم را به دوستانم واگذار می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر از پشت آینه به خود نگاهی می‌کردی و عیب‌هایت را می‌دیدی، می‌توانستی به اصلاح خود بپردازی.

هوش مصنوعی: من اصلاً به عیب‌های دیگران توجهی نداشتم.