هوش مصنوعی: صدف، شنونده و نگه‌دارنده رازهای نهفته من است و چشمه‌ای از دریاهای معانی، منبع فهم و درک من به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: طوفان امواج به من نیرو می‌بخشد و شور و هیجانی که در دل من وجود دارد، مانند دریا در حال جوشش است.

هوش مصنوعی: قفل در گنجینه‌ای از معنا، نشان‌دهنده سکوت لب‌های من است.

هوش مصنوعی: فکر من تحت تأثیر جدیدترین خاطرات و تصورات دنیای اطرافم است و در نتیجه، زندگی‌ام مانند بلبل در باغ سرسبز خوش می‌گذرد.

هوش مصنوعی: چنان‌که گل با عطر و زیبایی‌اش از درون خود نمایان می‌شود، واقعیت‌های ناشناخته و اصیل نیز در دل هستی پنهان هستند و به تدریج آشکار می‌شوند.

هوش مصنوعی: بدون هیچ زحمتی، در تمام شب دستش در آغوش من است.

هوش مصنوعی: آدم‌های با دقت و نکته‌سنج در دنیا به خاطر حسادت پر شده‌اند، اما در ورقه‌های من خبری از افکار بد نیست.

هوش مصنوعی: هر شب افرادی از کوی ما به دنبال یاری و کمک می‌آیند تا با خیال‌هایشان خود را به دیگران نشان دهند و به دیگران افتخار کنند.

هوش مصنوعی: در جایی که فکر و اندیشه حاکم است، خواب و خیال‌های من به فراموشی سپرده شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که من با خستگی از دنیای عدم خارج شدم، به دلیل عبادت من، ابروی علم در محراب (مکان عبادت) نمایان شد.

هوش مصنوعی: هرچند که در این دنیا از دیگران بیشتر برجسته و سرزنده هستم، اما هیچ‌کس به زیبایی و هنر من در این عالم نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: این پوشش، نوار حجاب و پرده‌ای است که برای من یادآور حالت و فرهنگ یهودیت می‌باشد.

هوش مصنوعی: هر شب تا صبح در دل غم و اندوه می‌زنم ناله‌ای عاطفی و دلگیر. ماه و خورشید نباید به من نگاهی انتقادی داشته باشند یا سوالی از من بپرسند.

هوش مصنوعی: من در جست‌وجوی جای رخش هستم، آیا این کهنه آسمان که در آن حلقه‌ای از فتراک خود را به نمایش گذاشته، مکان مناسبی برای من است تا به صید او بپردازم؟

هوش مصنوعی: محل اقامت من در هیچ‌جا نیست و سفرم به واسطهٔ درک و ذهن من است.

هوش مصنوعی: شفق به رنگ صورت زیبای من به وجود آمده و آفتاب از نفس پاک و خالص من ناشی شده است.

هوش مصنوعی: روشنی ناگهانی مانند تیری است که از کمان من پرتاب شده و ابر سیاهی مانند دودی است که از آتش من برخاسته.

هوش مصنوعی: خاک، ذراتی است که بر روی زمین پاشیده شده و زیر پای من قرار دارد.

هوش مصنوعی: از هر طرف که نگاه می‌کنم، خواهش‌ها و آرزوهای من به سمت تو می‌آید، چون احساسات من به شکلی رنگین و زیبا به کسی تعلق دارد که در طلب او هستم.

هوش مصنوعی: قلم من دل مرا از حضور و غیاب دیگران برده است. گفتار من به قدری درست و شفاف است که هیچ‌کدام از این دو عالم نمی‌توانند به آن برسند.

هوش مصنوعی: عشق، مانند دستی نرم و محبت‌آمیز، بر شانه‌ام است و احساس گرمی و محبت را به من منتقل می‌کند.