هوش مصنوعی: دوری از دوستان برای من مانند داغی است که بر قلبم نشسته است و شادابی و طراوت زندگی تحت تأثیر این درد به سختی حس می‌شود.

هوش مصنوعی: من تبدیل به خاک شدم و باد صبا مرا بیشتر سرگردان کرده است، غبارم را نسیم به خاطر ناتوانی‌ام به هر سو می‌برد.

هوش مصنوعی: انسانی که در دیاری بیگانه زندگی می‌کند، چه اهمیتی به سفر و دوری از وطن دارد.

هوش مصنوعی: در اطراف زیبایی خود، روزی به ما جذب می‌شوی و نهایتاً به خاطر رسیدن به خواسته‌ات در دام ما خواهی افتاد.

هوش مصنوعی: زمانی که تو به می‌گساری می‌پردازی، در نهایت با جاذبه‌ی عشق ما آرام و دل‌نواز خواهی شد.

هوش مصنوعی: آنقدر از آشنایان و روابطش دور شده که دیگر از آن‌ها خبر دارد.

هوش مصنوعی: من کسی را دارم که همیشه با نظر مهربانش به من توجه دارد و به گفته‌ی مدعی، او در هر لحظه با تلاش و کوشش خود به من آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: پس از مرگ من، کسی دیگر از شراب لذت می‌برد و از خاک من گیاهان سبز می‌شوند و از خونم گل‌های لاله می‌رویند.

هوش مصنوعی: بهار بهار، گل‌های زخم‌خورده و دل‌شکسته، حال و هوای دیگری دارد.

هوش مصنوعی: ای همراهان! شعله‌های عشق و جنون بر من فرود آمده است، مانند شمعی که از سوز دل می‌سوزد و آتش بر بدنم می‌زند.

هوش مصنوعی: من در هر گوشه و کناری درد و رنج‌های زیادی را تجربه کرده‌ام، مانند اینکه ستاره‌ها و سرنوشت من، بی‌توجهی معشوق را نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است که روزی به خاطر تواضع و فروتنی، من از زمین برداشته شوم؟

هوش مصنوعی: هر کس که از خود رهایی یابد و خود را از قید و بندهای دنیوی آزاد کند، مانند شبنم‌ای که بر گل‌برگ‌ها نشسته است، می‌تواند به اوج مقام و معرفت برسد و مانند خورشید در آسمان تابناک و درخشان شود.

هوش مصنوعی: در باغی که طوطی و بلبل به صدای بلند صحبت می‌کنند، هر کسی بر اساس توانایی و تلاش خود به دنبال کسب افتخار است.

هوش مصنوعی: چمن و گل و نیشکر زیبایی‌های خاص خود را دارند و صایب شاعر در اشعارش مانند دریا، جواهراتی بی‌نظیر دارد.