هوش مصنوعی: در صبح زود، کشاورز با سطل طلایی آب به دشت آمد تا آب مورد نیازش را تأمین کند.

هوش مصنوعی: از شدت تأثیرات زمان، بدن و جان انسان به شدت متاثر شده و تمامی موجودات در جهان را به آتش کشیده است.

هوش مصنوعی: یکباره مشخص شد که در دنیا قحطی به وجود آمده، مانند ماهی که وقتی به آسمان می‌رود، قیمت نان نیز به شدت افزایش می‌یابد.

هوش مصنوعی: هیچ گیاهی بر روی زمین نمانده است، در حالی که یک دانه گندم می‌تواند صد خوشه محصول بدهد.

هوش مصنوعی: آسمان از سنگینی دوران کوتاه شد و ایلک از بی‌حوصلگی‌ها و سختی‌ها دچار فشار و تنگنا شد.

هوش مصنوعی: از زمانه به جایی رسید که از درد و غم، شکمش را به سنگ آسیاب بست.

هوش مصنوعی: از کمبود و احتیاط پرویز، رنگ خورشید به رنگ نان سبوس تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: یک شخصی با تخته چوبی و پلاسی بر دوش خود در درها به صورت گدایی نان می‌فروشد.

هوش مصنوعی: در این بیت، به این اشاره شده است که در اثر هوس و تمایلات شدید، مانند پیه‌ای که در دیگ آب می‌شود، انسان به یک وضعیت خاص دچار می‌شود و دیگر راهی جز ابراز و ارائه این خواسته‌ها ندارد. در نهایت، او به جایی می‌رسد که مجبور است به دیگران (مثل آشپز) کمک کند تا این تمایلات را برآورده سازد.

هوش مصنوعی: شکم ها به صدای دلگیر و ناراحت کننده‌ای چون سنج می‌مانند و غم رنج‌های زندگی بر چهره‌ها و ریش‌ها نمایان شده است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس با فراموش کردن غذا نمی‌تواند نام سفره‌ای که بر آن غذا خورده را از بین ببرد.

هوش مصنوعی: به خاطر ناتوانی، کمان به گوشه‌ای افتاده و تیر به سوی نشانه‌اش رفته است.

هوش مصنوعی: زنان دور هم جمع شده‌اند کنار تنور، زیرا نان پخته شده و روزی از اینجا می‌گذرد.

هوش مصنوعی: شعله‌ای که در تنور وجود دارد، نیروی زندگی را می‌سوزاند و تبدیل به چرخش طوفان نوح می‌شود.

هوش مصنوعی: گروهی در کنار دیگ ایستاده بودند و با کفگیرها به آرامی غذا را هم می‌زدند و ناله‌ای از دل برمی‌آمد.

هوش مصنوعی: در کنار میهمان، دیگی از غذا قرار دادند و به جای سفره‌ای کوچک، شمعی روشن گذاشتند.

هوش مصنوعی: زنان در حال جمع‌آوری و آماده‌سازی غذا هستند، و این در حالی است که فقیران با غم و غصه‌ای که از گرسنگی دارند، روبرو هستند.

هوش مصنوعی: خویشاوندان که از همدیگر بیزارند، کنار هم جمع شده‌اند اما هر کدام از دیگری فاصله گرفته است.

هوش مصنوعی: در خیابان، مردم به نحوی محکم و استوار ایستاده‌اند، مانند کسی که لب به غذا نمی‌زند و روزه گرفته است.

هوش مصنوعی: به یاد طعم نان گندم، گدا با سنگ بر سینه‌اش ضربه می‌زند، مانند آسیا که دانه‌ها را نرم می‌کند.

هوش مصنوعی: دیدار چهره‌ی محبوب برای بسیاری از مردم ممکن نشده است، اما همین که از نان حرف می‌زنند و به آن اهمیت می‌دهند، جانشان را به آن می‌دهند.

هوش مصنوعی: بازار و کوچه‌ها پر از مرده شده‌اند و زمین از دست مرده‌سوزها پاک و پاکیزه گشته است.

هوش مصنوعی: بخارای تل، به محلی پربرکت و با عظمت نسبت به خواجه اسحاق تبدیل شده و سمرقند هم به یک کوچه کوچک و عادی شبیه شده است.

هوش مصنوعی: از شدت غم و حسرت، جوانان به دو کمر خم شده‌اند و به دلیل فکر و دغدغه تأمین نان، اشتیاق و آرزوهایشان پیر و پژمرده شده است.

هوش مصنوعی: این بیت به وضعیت افرادی اشاره دارد که با حرف زدن یا به زبانی خاصی در می‌آیند و تحت تأثیر اوضاع قرار می‌گیرند. در اینجا به نوعی به فرار از مشکلات و چالش‌ها با استفاده از زبان و گفتار اشاره شده است. احساس می‌شود که کسانی که خواسته یا ناخواسته به این شکل رفتار می‌کنند، ممکن است از حقیقت یا واقعیات دور شوند و در مسیری گمراه‌کننده قدم بگذارند. به نوعی، داشتن هوشیاری در برخورد با این افراد و نظارت بر رفتارشان اهمیت دارد.

هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیت به قدری از جوانان گرفته شد که به خاطر آن، زمین خشک و بی‌آب و نمک شد.

هوش مصنوعی: اگر خمیر را از سبوس درشت بسازید، بر روی آن جنگ و دعوا ایجاد می‌شود.

هوش مصنوعی: یک نوع برابری و همسانی در زندگی وجود دارد که همه را فارغ از اندازه و بزرگی یا کوچکی‌شان به یکدیگر نزدیک می‌کند. در این میان، حتی کوچک‌ترین موجودات نیز در مواجهه با شرایط می‌توانند در یک سطح قرار گیرند و به نوعی هم‌سطح شوند.

هوش مصنوعی: از آردی که در غربال می‌گذرد، تنها مقدار کمی باقی می‌ماند و این نشان می‌دهد که افراد تنگ‌نظری در جامعه، نمی‌توانند نیازهای کسی را برآورده کنند.

هوش مصنوعی: زنی که از شوهرش جدا شد، در همان لحظه طلاق را به او بخشیدی.

هوش مصنوعی: مادر به دختر نگاه نمی‌کند، زیرا پدر از فرزندش ناخشنود شده است.

هوش مصنوعی: دنیا در نظر مردم تاریک و غم‌انگیز است و از خانه‌ها، دود و غبار ناشی از اندوه و ناراحتی به بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: آواز بلندی از ظرف‌ها به گوش می‌رسد، مانند صدای سنج که وقتی به صدا در می‌آید، شبیه صدای کوس دیگ گرنج (یک نوع دیگ بزرگ) است.

هوش مصنوعی: به طور ناگهانی و بدون اینکه کسی متوجه شود، ماش به طرز عجیبی ناپدید شد و همه مردم دنیا به آن توجه کردند.

هوش مصنوعی: اگر رودخانه‌ای از کشک و جواری پر شود، دیگر برای دندان آب نمی‌ماند تا در دیگ طعم بگیرد.

هوش مصنوعی: قصاب به مغازه‌اش رفت و او از دیدن کبابی که به سیخ بلند شده بود، خجالت‌زده شد.

هوش مصنوعی: دل‌های گروه از پروان‌ها دور شد و به خاطر بی‌روغنی، مغز شمع به آب تبدیل شد.

هوش مصنوعی: صیاد برای یافتن دانه‌ای، به سختی و با دل شکسته به دنبال دام خود رفت و در نهایت، دام را به زمین انداخت.

هوش مصنوعی: اسب‌هایی که ضعیف هستند، زیر پا تکان نمی‌خورند، مانند اسب‌های چوبی که از جای خود حرکت نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: فکر شتر ذهن ساربان را آشفته کرده و او حالا شب و روز در خواب ناآرامی به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: زیاد عمر مردم صرف او شده، اما هیچ کس از آن بهره‌ای نبرده است و حتی به اندازه نیم جو (مقداری بسیار ناچیز) هم چیزی به دست نیاورده‌اند.

هوش مصنوعی: حاکمیت و کنترل برهنگی و عریانی زنان و مردان باعث شده که زمین پر از مردگان بدون کفن شود. این جمله به وضعیت تلخ و ناگواری اشاره دارد که به دنبال فساد و از بین رفتن ارزش‌ها به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: جهان به قدری بی‌قرار و آشفته شده که باعث ویرانی خانه و دیانت مردم گردیده است.

هوش مصنوعی: کسانی که از این سختی‌ها و مشکلات رهایی یافته‌اند، می‌توان مطمئن بود که به گونه‌ای تازه و پاک چون نوزاد متولد شده‌اند.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، آن نوشیدنی خوشمزه را بیاور که دیدن او باعث می‌شود چشم‌ها سیر و راضی شوند.

هوش مصنوعی: به من عطا کن تا روزی‌ام افزون شود و نعمت‌ها به سوی من بیاید.