هوش مصنوعی: چهره‌ات مانند زیباترین گل در باغ لاله‌هاست و خط زیبایت مانند کالای ارزشمند کاروان‌های بهار است.

هوش مصنوعی: در باغ، به خاطر آرزوهایشان برای دیدن تو، درختان و جویبارها به حالت خمیازه درآمده‌اند.

هوش مصنوعی: رفتار تو باعث شده که کبک‌ها در مسیر خود متوقف شوند و تسلیم شوند، در حالی که تو شکوه و استحکام کوه‌ها را نیز زیر پا گذاشته‌ای.

هوش مصنوعی: ای سرچشمه زندگی، نادیده گرفتن تو از حد خود فراتر رفته و چنان شده که اشک‌های من مانند آبشارهایی روان هستند.

هوش مصنوعی: هرگز خسته نمی‌شویم از دیدن تو، زیرا انتظار برای تو همچون زنجیری بی‌پایان است.

هوش مصنوعی: لباس گل‌دار زیبا بر تن من تنگ است، اما من از لباس‌های پرزرق و برق و اعتبارها بی‌نیاز و آسوده‌ام.

هوش مصنوعی: کسی که از این مردم بی‌احساس امیدی داشته باشد، چه توقعی می‌تواند داشته باشد وقتی که حتی بر سر مزار مردگان نیز توجهی نمی‌داند؟

هوش مصنوعی: زمان آن رسیده است که از خود بی‌خود شویم و به سوی آن چیزی که ما را می‌سازد و شکل می‌دهد، برویم. ایمان و پیروی از راهی را برگزینیم که ما را به مقصد می‌رساند.