هوش مصنوعی: ای ابر بزرگ، بیا و بر دل‌های بی‌ثمر و خشک ما ببار، تا لب‌های تشنه‌امان سیراب شوند.

هوش مصنوعی: مدتی است که به خاطر تو در انتظارم و از این وضعیت جانم در خطر است، ای قاتل، لطفاً به فکر نباش و بیا.

هوش مصنوعی: در حالتی شگفت‌انگیز و غریب، کعبه به بیابان جنون می‌رود، مانند گردبادی که بر سر مجنون می‌چرخد. حالا بی‌پرده و به دور از هر ناز و تنبلی، به ماجراجویی بپرداز.

هوش مصنوعی: او با نگاه افسونگرش دل‌ها را شگفته می‌کند و داغ عاشقانه را بر سینه‌ها می‌گذارد. ای دلی که به عشق مبتلا شده‌ای، به میدان عشق برو و با آن رنج‌ها کنار بیا.

هوش مصنوعی: قامت او را به زیبایی و شکوهی مانند گلستان تزیین کرده‌اند تا از او که مانند سرو خوش‌قد و بالا است، استقبال شود. بیا و در میان گل‌ها حاضر شو.

هوش مصنوعی: چشمانم با اشتیاق به دیدن تو آماده شده‌اند و راهت را برایت فرش کرده‌اند، ای صاحب خانه، به سوی ما بیا.

هوش مصنوعی: آدمی در دلش احساسات و افکار گوناگونی دارد و در ظاهر خود را محجوب و پنهان نگه می‌دارد تا آزمایش کند. ای جان، بی‌محابا بیا و خود را نشان بده.