هوش مصنوعی: اگر در دل ما نمی‌گنجی، حداقل با چشمان ما بیا. از حریم اندیشه دور نباش و به کنار دریا بیایید.

هوش مصنوعی: خاک در چشمانم می‌زند و مانند گردباد می‌چرخد، ای نسیم، بیا و پیرهن را از دامن صحرا برایم بیاور.

هوش مصنوعی: از شدت ترس و اضطراب، همه چیز را فراموش کرده‌ام و حالا تنها می‌خواهم که ای صیاد بی‌توجه، بر روی شکار خود، بیایی و مرا بگیری.

هوش مصنوعی: سینه‌ام را مانند لاله با اشک‌های درد رنگین کرده‌ام و در باغ به خاطر تماشای تو، ای گل خوش‌رخسار، بیا.

هوش مصنوعی: از چشمانم می‌توان بوی خوش گل بادام را استشمام کرد. من منتظر تو هستم، ای نرگس زیبا، به سوی من بیا.

هوش مصنوعی: دل من مانند یک صفحه صاف و روشن است که برای یک شب به خاطر خدا آماده شده است. ای شمع روشنایی بخش مجلس، بیا و بر این دل نورافشانی کن.

هوش مصنوعی: روزی فرا می‌رسد که نگاه و حضور تو، آرامش سیدا خواهد بود. ای ماه تابان، تنها به مقام خود بیا.