هوش مصنوعی: ای خدا، من را شاد کن از وصل و نزدیک شدن به محبوب؛ و برای جان رنجورم سلامتی کامل عطا کن که به خاطر بیماری نیازمند خواب و آرامشم.

هوش مصنوعی: به وقتی که سن و سال بر من اثر بگذارد و تنم دچار خمیدگی شود، جوانان با شوق و انرژی سخنان من را به خاطر بسپارند و آنها را دنبال کنند.

هوش مصنوعی: چشم گریانم را تحت تأثیر نفس بی‌پروا قرار نده و بر روی من ویرانی نیاور، همان‌طور که خارهای دیوارم را نیز نابود نکن.

هوش مصنوعی: از زیبایی چهره ی خوبان، اشک‌های من مانند آبی که در کنار گل سنبل می‌ریزد، خار و خشم من را لطیف و سبز می‌کند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معنا است که وقتی سنگ را به مانند لعل (جواهر) در ترازوی من قرار می‌دهی، به لطف خداوند، روی زیبا و تابناک بازار من نیز گرم و پررنگ می‌شود. در واقع، شاعر به زیبایی و ارزشمندی چیزهایی که در زندگی‌اش به وجود می‌آید اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: یک قطره از شراب توحید در لیوانم بریز و مرا درست کن، همان‌طور که نهال سرو را راست و زیبا می‌کنی.

هوش مصنوعی: سینه‌ام را مانند چهره‌ی صاف و بی‌زرق و برق انسان‌های ساده، صاف و یکدست کن. خانه‌ام را به جایی تبدیل کن که آینه‌ای از خصوصیات و ویژگی‌هایم باشد و روش‌های فکری‌ام را هموار و بی‌مانع سازد.

هوش مصنوعی: هر صبح با آب رحمتت، مرا از تیرگی‌ها بشوی و پاک کن، همان‌طور که لباس صبح روشن و دل‌نشین است.

هوش مصنوعی: مدت طولانی است که به خاطر غم او آرامش ندارم. همچون آتش، بر سر مهر او بایست و آن یار سنگدل را به یاد من بینداز.

هوش مصنوعی: در روزی که دکانم را باز کنم، ای کاش چشم انصاف را به خریدارانم هدیه دهی.

هوش مصنوعی: من به میزبانی تو آمده‌ام همچون سیده‌ای که روزی مورچه‌ها را می‌خورد، پس قلم شیرین من را به زحمت نینداز.