هوش مصنوعی: ای که یاد تو باعث برکت و قدسیت در خانه‌هاست، همچون چشمه زمزم در کعبه‌ای که در انتظار زائرانش است.

هوش مصنوعی: در خانه‌ای که بر دوش دارم، با نور شمعی به انتظار نشسته‌ام، و امیدوارم که این کلبه‌ی کوچک من پر از پروانه‌ها باشد.

هوش مصنوعی: افراد با همت و تلاش، امروز توجهشان به دست کسی است که نیازمند است، زیرا این افراد همچون کاسه‌ای چشم طمع دارند که به دنبال فراوانی و برآورده شدن آرزوها هستند.

هوش مصنوعی: ای آرایشگر، دست خود را کوتاه کن، چون افسون زلف او تو را آگاه به فنون آرایش می‌کند.

هوش مصنوعی: ساقی بی‌رحم ما در دل خود هر آنچه دارد را می‌توانیم از خط‌های پشت لیوان‌ها بخوانیم. به این معنا که می‌توان فهمید او چه احساسی دارد و چه افکاری در دلش می‌پروراند.

هوش مصنوعی: افراد مسئول و با نفوذ از حالت طبیعی خود خارج شده‌اند و در این وضعیت جنون‌آمیز، تنها چیزی که باقی‌مانده زنجیرهایی است که درب مهمانخانه‌ها را بسته‌اند.

هوش مصنوعی: زمانی که گوش‌ها تحت تاثیر حجاب غفلت قرار گرفتند، ارتباط ما با قصه‌گویان قطع شد و افسانه‌ها به دست فراموشی سپرده شدند.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به تصویر کشیده است که برای او آرزوها و رویاهایش مانند زنجیری به دامن زندگی‌اش چسبیده‌اند، و این که خودش را تحت تأثیر دیوانگی و آشفتگی می‌بیند. لباس او هم نمادی از این حال و اوضاع به هم ریخته است که از موی دیوانه‌ها ساخته شده است، نشان‌دهندهٔ شدت آشفتگی و عدم تعادل در زندگی‌اش.

هوش مصنوعی: امروز در مکان‌های خلوت، دل‌باختگان یافت نمی‌شوند و در این میخانه‌ها هیچ نشانه‌ای از میخواران نیست.