هوش مصنوعی: به یاد شب‌هایی می‌افتم که در آرامش بودم و مانند ابری، خیالی آسوده و راحت داشتم.

هوش مصنوعی: در مکان مقدس تو، همچون ستونی استوار ایستاده بودم و شمعی روشن در دل داشتم، در حالی که مشکلات و چالش‌ها مانند تیغ بر سرم فرود می‌آمد. با وجود همه این سختی‌ها، استقامت و پایداری را از دست ندادم.

هوش مصنوعی: من چه گناهی کرده‌ام که از جشن وصل تو ناامید شدم، ای بی‌رحم، من به مهربانی‌ات امید داشتم.

هوش مصنوعی: در دنیای خیال من، چون گلچینِ گُل، نمی‌توانستم از گلستان تو گلی بچینم، اما به همین رایحهٔ گُل از تو راضی بودم.

هوش مصنوعی: چون چشمت را همچون نور روز نمی‌دانم با ارزش است، این نتیجه‌ی کسی است که سال‌ها به صحبت‌های تو اهمیت داده است.

هوش مصنوعی: در زندگی‌ام به مسائلی که در اطرافم پیش می‌آمد فکر نمی‌کردم و مانند تصویر کشیده شده‌ای بر دیوار غفلت، بی‌توجهی می‌کردم.

هوش مصنوعی: من تا به حال عاشقانه به تو نزدیک شدم و ای کاش که مانند سایه‌ای در کنار تو بودم، درست مثل آن روزی که محبت و دوستی‌ام را با تو داشتم.