هوش مصنوعی: من مانند گردباد، خاک را در چشمان روشنی تو می‌پاشم و با زبانی شعله‌ور، چون لاله، سوزش دلتنگی‌ات را به وجود می‌آورم.

هوش مصنوعی: می‌توانم با یک زلزله وحشتناک گل‌های باغت را نابود کنم، اما به خاطر خاطرات زیبایت از آن گل‌ها، در سر می‌پرورانم.

هوش مصنوعی: من شراب ناب و خوبی دارم، اما چشمان تو به دیدن خون من تشنه است. من روغن بادام دارم، اما بدون وجود تو نمی‌توانم آن را استفاده کنم.

هوش مصنوعی: با اینکه می‌دانم تو کجا هستی و در چه موقعیتی قرار داری، اما نمی‌توانم خودم را به سمت تو ببرم و دنبالت بیفتم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که شراب وصالت به کام سیدا نریزد، من چشم‌های پر از خونت را مورد حفاظت قرار می‌دهم.