هوش مصنوعی: باد صبحگاهی دیشب نامه‌ای از سوی دوست عزیزم آورد که در آن هرچه از زندگی و سرنوشت می‌گذرد، به من خبر داد و راهی نو را پیش روی من گشود.

هوش مصنوعی: من برای پذیرش عشق و تسلیم در برابر آن آماده‌ام، مانند خطی که روی پیشانی‌ام وجود دارد و هر حرف آن به قفل چشمانم که به شکل ابرویم ساخته شده، کلیدی است.

هوش مصنوعی: بوی خوش او مانند عطر دل انگیز عنبر است و هر صبح که از خواب بیدار می‌شوم، گل‌هایی را که در ذهنم دارم وا می‌کنم و عطر او را استنشاق می‌کنم.

هوش مصنوعی: کاغذ به قدری تمیز و صاف است که وقتی به آن نگاه می‌کنم، تصویر پشتش به وضوح قابل دیدن است، مانند آینه‌ای که زانویم را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: از نعمت و لطف او به آسمان رفته‌ام و از مقام هستی بالا آمده‌ام. دیگر از این پس نمی‌توانم سنگینی یا سبکی خود را اندازه بگیرم.

هوش مصنوعی: تعجبی ندارد اگر کسی به خاطر شیرینی گفتار، مانند شکر باشد، چرا که در هند، سخن گفتن به خودی خود نعمت بزرگی است که سال‌هاست در حال پرورش دادن آن هستم.

هوش مصنوعی: به هیچکس به اندازه‌ای که من تلاش نکرده‌ام، دست و بازوی خود را تسلیم نکرده‌ام. آسمان هم با نازکی و دقت نشان تسلیم را به من داده است.

هوش مصنوعی: من که از خوشی و شوری که در حضور تو دارم دور افتاده‌ام، نمی‌دانم در دل چه احساسی دارم و چه سخنانی از زبانم جاری می‌شود.