هوش مصنوعی: امشب بدون تو بوی خشونت و درد از خانه‌ام به مشام می‌رسد، گویی سنگ‌ها از دیوارها و درهای خانه‌ام سقوط می‌کنند.

هوش مصنوعی: از داخل شیشه من تا صبح، خون بدون لب تو بر زمین می‌ریزد و می‌نوشد از پیمانه‌ای که در دست دارم.

هوش مصنوعی: در چراغ خانه‌ام، روغن را به کار می‌بردند و باد سردی به نام صرصر باعث می‌شد که نور چراغ به شدت بلرزد، انگار که پروانه‌ای در حال پرواز باشد و بر اثر لرزش نور تحت تأثیر قرار گیرد.

هوش مصنوعی: آتش در خرمن زندگی‌ام شعله‌ور شده بود و برق مانند خوشه‌چین، دور دانه‌ام می‌چرخید.

هوش مصنوعی: بدن من چون موی سوخته دارای پیچ و خم بود و زلف بی‌تابی که از شانه‌ام جدا می‌شد.

هوش مصنوعی: شمع به خاطر ناتوانی و بی‌پناهی‌اش از جا می‌پرید و مانند آتش به سوختن در می‌آمد. اگر همدم من بود، مانند کوهی محکم و استوار می‌شد.

هوش مصنوعی: عزیزم از خانه‌ام رفته است و حالا در کوچه‌ها و بازارها مثل یک دیوانه سرگردان هستم.