هوش مصنوعی: من به جادوی کلام تو تبدیل می‌شوم و مانند نشانه‌ای از خطی که بر لبان تو نشسته، در فضای کلمات تو محو می‌شوم.

هوش مصنوعی: از خجالت نمی‌توانم به تو نزدیک شوم، چون مثل کسی هستم که بی‌پول در کنار دکان تو ایستاده باشد.

هوش مصنوعی: اگر تو در این حال بنشینی، من پای تو را بوسه می‌زنم و در حالی که مانند درخت سرو زیبا و راست‌قامتی هستی، به دور تو می‌چرخم و به تماشای تو می‌پردازم.

هوش مصنوعی: به من محبت کن و تلخی زندگی‌ام را به شیرینی تبدیل کن، تا چه زمانی باید به یاد گذشته و مشکلات بیفتم؟

هوش مصنوعی: بر کمرم تیغی هست که به خاطر کشتنم به آن آویخته شده، و من به خاطر شمشیری که در میانت قرار دارد، از سر خود پا گردیده‌ام.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی‌های تو، جانم را فدای عشق تو می‌کنم و برای تو مانند سپری در برابر تیر و کمانت قرار می‌گیرم.

هوش مصنوعی: سیدا با دلی پر از درد و غم به جایی رسید که احساس رسیدن به محبوبش را دارد. از وجود مشک، بویی دل‌انگیز به مشامش می‌رسد و به نوعی عشق و احساساتش را پرورش می‌دهد.