هوش مصنوعی: امروز لباس خود را مثل گل تکه‌تکه می‌کنم تا از درز سینه‌ام به تماشای خیال تو بپردازم.

هوش مصنوعی: صدای ناله‌ام از زمین به آسمان رفت و در شبی که آرزو دارم خواب راحتی را تجربه کنم، آرامش را از من گرفت.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه در روزگار گفتگوهایمان هیچ گرمی وجود ندارد، حالا مانند آتش می‌سوزم و می‌خواهم خانه‌ام را به سنگ سخت تبدیل کنم.

هوش مصنوعی: پزشک نبض دل مرا در حالت نگرانی قرار داد، نمی‌دانم به کجا بروم و چه کنم که از این درد رهایی یابم.

هوش مصنوعی: شبی کسی که بایه تندخو و خویشتن را می‌گیرد، در خواب من نمی‌آید و تنها در صبح می‌فهمم که باید تا کی به دعا و استخاره پردازم.

هوش مصنوعی: من حساب روز قیامت را برای خودم ساده می‌گیرم، زیرا اگر به گناهانم در اینجا حساب و کتاب کنم، کار دشواری خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر به خانه‌ی ماه من بیایی، نور و روشنی را خواهی دید. اما اگر به او نگاه کنی، مانند ستاره‌ها خواهد درخشید و زیبایی‌اش فراموش‌نشدنی خواهد بود.