هوش مصنوعی: ای پادشاه، من با دلی پر از درد و رنج به درگاه تو آمده‌ام و امید دارم که با نگاهی مهربان، به حالم رسیدگی کنی و من را که در تنگدستی به سر می‌برم، نجات دهی.

هوش مصنوعی: از باغ شیرین زندگی، کام من را خوشمزه کن. من طوطی امیدم را با قندی که آورده‌ام، شاداب کنم.

هوش مصنوعی: از دل خون می‌ریزم و از ناله‌ها پر شده‌ام، مانند نی که اشک‌هایم را ریخته و دامنم را از ناله و افغان پر کرده‌ام.

هوش مصنوعی: آتش بی‌تابی ما را به خاطر لطف و مهربانی‌ات با آرامش خاموش کن، چون من احساسی شبیه به سوختن و بی‌تابی دارم.

هوش مصنوعی: گویی آهو یا موجودی زیبا از قید و بندهای من رهای یافته است، و من جسمی پیچیده و جذابی را به همراه دارم که مانند کمند است.

هوش مصنوعی: برای اینکه مدعیان نتوانند به من دست درازی کنند، امروز دست خود را بر جای بلند نگه داشته‌ام.

هوش مصنوعی: قلم من بر کاغذ تصاویری دل‌نشین می‌کشد و طرح‌های زیبا را به ساحت شاه نقش‌بند ارائه می‌دهد.