هوش مصنوعی: به خاطر درد و عذابی که از دل داغ و داغان سامانیان دارم، در آغوشم همواره دریای پر خون و زخم‌ها را حس می‌کنم، مانند گردابی از مصیبت‌ها و اندوه که در دل دارم.

هوش مصنوعی: سالیان دراز است که عشق و احساساتم را از دیگران مخفی نگه داشته‌ام، اما می‌ترسم که در نهایت این عشق مثل گل در دل شکوفا شود و فاش شود.

هوش مصنوعی: دل من همیشه به یاد زیبایی و موهای اوست و همچنان که شمع در شب روشنایی می‌بخشد، او نیز در زندگی‌ام مانند گلی در آغوشم است که زیبایی‌اش مرا مجذوب کرده است.

هوش مصنوعی: او مانند گلی است که به کیسه پر از نقره و طلا نگاه می‌کند، و من در خدمت او به مانند غنچه‌ای هستم که در آغوشش جای گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: در تلاش برای یافتن او هستم، از اشک‌هایم در گلو، در حالی که به خاطر درد دلم نان را در آغوش گرفته‌ام و آماده سفر هستم.

هوش مصنوعی: ای کسی که زلف‌هایت چون ماری در هر سو جاذبه دارد، و از خط زیبایت هر گلی در دستان سلیمان است.

هوش مصنوعی: از فکر لب‌های تو، غنچه‌ها در سکوت و خفا قرار دارند و گل‌ها به خاطر غم تو زخم‌هایی را به نمایش گذاشته‌اند.

هوش مصنوعی: با قلبی شکسته و دردی عمیق به سوی مدرسه‌اش می‌روم، در حالی که به یاد موهای او، چیزی به نام پریشانی را در آغوش دارم.