هوش مصنوعی: عمر من بیهوده گذشت ای دوست، اشتباه کردم که در پی کسی چون تو که ستمگر است، رفتم. افسوس که این اشتباه را کردم.

هوش مصنوعی: مدتی فکر می‌کردم که در این شهر تو همیار و همدم وفاداری هستی، اما متوجه شدم که اشتباه می‌کردم و اکنون حسرت می‌خورم.

هوش مصنوعی: در روزگارانی با تو دوستی داشتم که مانند مهر و آسمان با هم آشنا بودیم، اما در وسط بازار، اشتباهی مرتکب شدم که خیلی حیف بود.

هوش مصنوعی: در مسیر تو، هر نشان از دلتنگی و غم می‌دیدم و به خاطر آن، بر سر دستارم می‌زدم. حالا می‌فهمم که اشتباه کردم و افسوس می‌خورم.

هوش مصنوعی: من به خاطر غم او تمام شب را همچون شمع بیدار ماندم و احساس کردم که اشتباه کردم. افسوس!