هوش مصنوعی: تو سرشار از شور و هیجان و عشق به کشتن هستی، در حالی که من در ضعف و helplessness و آرزوهای خود غوطه‌ورم.

هوش مصنوعی: به خاطر وظیفه‌ای که داری، ای کسی که زندگی‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهی، من بارها مانند شمع، رنگ و زیبایی‌ام را از خاکستر خود به چالش کشیده‌ام.

هوش مصنوعی: صورت من به شکل غنچه است و مانند نام صبح می‌باشد. مدت زمانی است که از کارها و مشغولیات خود نگرانی ندارم و آسوده هستم.

هوش مصنوعی: از چهره‌اش تقاضای بوسه می‌کنم، اما او می‌گوید کی کسی می‌تواند به آینه‌اش پاداشی بدهد که تصویرش را زنده می‌کند.

هوش مصنوعی: عجبی ندارد که دشمنان به سخنان من توجهی نکرده و آنها را رد کنند، چرا که ابوجهل نیز هرگز به نبوّت پیغمبر خود اعتراف نکرد.

هوش مصنوعی: من دوباره به دام حوادث نمی‌افتم و به طمع و آرزوهای بیهوده گرفتار نمی‌شوم، چرا که به خودم قول داده‌ام که از مشکلات و سختی‌ها درس بگیرم و به دردسرهای بی‌فایده گوش نکنم.

هوش مصنوعی: هر کسی که دارایی و ثروت دارد، سختی‌های زندگی او را به چالش می‌کشد و او نمی‌تواند به راحتی از آن بهره‌مند شود. در عوض، این شخص به دیگران کمک می‌کند و از صفای وجود خود برای رفع نیازهای دیگران استفاده می‌کند.

هوش مصنوعی: قلم من که مانند غنچه‌ای خاموش است، تا زمانی که از استاد سخن‌آور خود جدا نشده‌ام.