هوش مصنوعی: ای کسی که دل ما را به خون نشاندی، راز چشمان ما را نپرس؛ زیرا در این دریا، اگر غرق شوی، سرگشتگی‌ات را هم نباید از ما بپرسی.

هوش مصنوعی: با افرادی که علم و دانش کمتری دارند، درباره‌ی شراب قرمز صحبت نکن. در برابر میخانه زانو بزن و از ویژگی‌های شراب در مینا سؤال نکن.

هوش مصنوعی: در بازار عشق، خار و گل ارزش و بهایی ندارند. برای فهمیدن تأثیر دوری و نزدیکی در عشق، از عاشق بی‌تاب سؤال نکن.

هوش مصنوعی: مجنون هیچ تعلقی به وسایل و امور دنیاست. او به زندگی و ساختن خانه از دل سیل و مشکلات بی‌پروا می‌پردازد، پس از او در این مورد چیزی نپرس.

هوش مصنوعی: از غبار کوی او، زاهد! امتیاز توتیا را از چشم نابینا نپرس. این جمله به نوعی بیانگر این است که نباید انتظار داشت کسی که بینا نیست، زیبایی‌ها یا ارزش‌های خاصی را درک کند. زاهدی که در کوی محبوبش قدم می‌زند، نمی‌تواند به درستی در مورد امتیازها و زیبایی‌های آنجا صحبت کند، چون خود تجربه‌ای از آن ندارد.

هوش مصنوعی: از دل گم شده‌ام، اما نشانی از خود را جستجو نکن. بوی خون از دامن این صحرا به مشام می‌رسد، پس از آن نپرس.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره به نظارت و مشاهده قیامت دارد و می‌گوید که کسی که در آن بالا (عالم بالا یا عالم غیب) است، نیازی به پرسش در مورد قیامت ندارد. در واقع، اشاره به این دارد که در آن سطح، همه چیز روشن و واضح است و نیازی به کنکاش و پرسش نیست.