هوش مصنوعی: ای محبوب من، مانند آفتاب نباش که به سمت خانه‌های همه مردم می‌روی. به این معنی که هر کس را به دل خود راه نده و از دیگران دوری کن.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به ما هشدار می‌دهد که رازهای خویش را به کسی نگویم. او می‌گوید که نباید گمان کنیم که دیگران نیز مانند ما هستند و دلشان را می‌گویند، زیرا هر کسی دل و احساسات خاص خودش را دارد و ممکن است آنان نیز به همان اندازه رازدار باشند.

هوش مصنوعی: اینکه با هر کسی صحبت کنی، برای تو مناسب نیست، هرچند که سخن تو برای همه جذاب و ارزشمند است.

هوش مصنوعی: نگاه مردم، تحت تأثیر ظواهر و زرق و برق‌های دنیایی است. مانند آینه‌ای که ممکن است تصویر واقعی را نشان ندهد، پس خود را در برابر دیگران به شکل واقعیت خویش نمایان کن و به داوری‌های سطحی توجه نکن.

هوش مصنوعی: به ابروی تو، گره از کار سیدا باز می‌شود، زیرا در دستان تو، توانایی حل مشکلات همه وجود دارد.