هوش مصنوعی: خود را به نمایش گذاشتی و هنوز هم شاخ و برگ زیبایت در نظر من است. مژگانت که بی‌پروا و بی‌اعتنا به من هستند، هنوز هم مانند گذشته قلبم را می‌سوزانند.

هوش مصنوعی: خورشید صبحگاهی، پرتوهایش را بر پوست زمین می‌تاباند و آسمان در شگفتی است، در حالی که هنوز عرق صورتت نمایان است.

هوش مصنوعی: هرچند زیبایان در خیالات خود دچار شوق و شیدایی هستند و از هر سو احساسات و جذبه‌های بسیاری به وجود می‌آید، اما هنوز هم درک و فهم تو در این میان باقی است.

هوش مصنوعی: ما را به خود می‌کشانی؛ آشنایی‌های تو ما را مجذوب کرده است. دل ما هنوز در پی زلف‌های جذاب و فریبنده‌ات است.

هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم مانند قبا، زیبایی تو را در آغوش بگیرم، در حالی که دست من هنوز به دامن پاره‌ات نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: هر صبح که می‌رسد، زاهد با دستاری بر سر، درحالی‌که در حال سماع است، همچنان در آرزوی طواف دامن پاک تو به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: ای سید، اگر با کسی دوست نمی‌شوی، بدان که با جوانان همنشینی، اما هنوز هم در این دوران پیری، از خواسته‌هایت دست برنمی‌داری.