هوش مصنوعی: دوستی و نزدیکی به او باعث شده است که من بیشتر از قبل احساس ناتوانی کنم. وقتی که سعادت و خوشبختی به من روی آورد، در واقع حالتی از درویشی و بی‌نیازی پیدا کردم.

هوش مصنوعی: سختی و آلام بازگشت به گذشته شیرین را با تمام وجود حس می‌کنم و به یاد آن روزها، برای حفظ اعتبارم از جانم مایه می‌گذارم.

هوش مصنوعی: اکنون مثل چراغ صبح که به پایان روز می‌رسد، دیگر ارزشی ندارم. در زمان‌های گذشته، در مجالس خاص و مهم مانند شمع، روشن و محرم بودم.

هوش مصنوعی: دل سیدا دوباره به خاطر پیغام او داغ شده است، مثل اینکه غنچه گل از نسیم صبح تازه می‌شود و باز می‌شود.