هوش مصنوعی: عقل و فکر فرار کردند و رفتند، چون آن شخص تندخو با چاقو به سوی کاروان حمله کرد و همه را در جایی که آتش به شدت شعله‌ور شده بود، روانه کرد.

هوش مصنوعی: دست افسوس نمی‌تواند از زنجیر نگه‌داشتن در کوی بخل رهایی یابد و نمی‌توان سکوت را از گوش کر برداشت.

هوش مصنوعی: چشمه‌ای سرشار از زندگی و تازگی، انتقام خود را از خضر، که نماد حکمت و زندگی جاویدان است، به تصویر کشیده است.

هوش مصنوعی: در دل او هرگز صدای ناله‌ام تأثیری ندارد، چرا که آیا می‌توان بر روی صفحه‌ی آئینه خطی کشید؟

هوش مصنوعی: قطره آبی که دریا را در دهان صدف انداخت، قبل از اینکه از گلویش بگذرد، به جای آن، گوهر را بیرون کشید.

هوش مصنوعی: آتش از ابری که من ساخته‌ام دور شد، مانند رعد و برق. سمندر که موجودی افسانه‌ای است، وجود تو را از زیر خاکستر بیرون کشید.

هوش مصنوعی: کهکشان با درخشش صدای من، موی آتشین خود را مشاهده کرد و اژدهایی که ناله می‌کرد، آسمان را به سمت خود کشید.

هوش مصنوعی: حواس افرادی که به مقام و ثروت اهمیت می‌دهند، هرگز به برتری آثار من پی نخواهد برد. من با یک حرکت، همه چیز را زیر سؤال بردم و به تمام نوشته‌ها و ادعاها پایان دادم.

هوش مصنوعی: احساسی عمیق و خشمینی در دل داشت که همچون آتشی، دلش را دچار زنگار و کدورت کرد. او به وسیله این احساس، انتقام خود را از جوهر درونش گرفت و به آن شکل و نمود داد.

هوش مصنوعی: افراد با درک و بصیرت می‌توانند میان خوبی و بدی تفاوت قائل شوند. اما آیا می‌شود ارزش یک مهره خرمهره را با رشته‌ای از گوهرها مقایسه کرد؟

هوش مصنوعی: زخم‌های آلوده هیچ وقت قابل درمان نیستند و نمی‌توان با اشک، عشق و احترامی که به محبوب داریم را نادیده گرفت.

هوش مصنوعی: دختر زیبایی مانند گل در میان باغی از غنچه‌ها ظاهر شد و بلبل، شادمانه تحت بال و پرش به سوی او پرواز کرد.