هوش مصنوعی: ای پروردگار، از پیمانه‌ای که شیرینی صحبت را به همراه دارد، به من بنوشان و از لبانی که جان را تازه می‌کند و دل را زنده می‌سازد، تقدیم کن کبابی خوشمزه برای من.

هوش مصنوعی: دلم پر از اندوه و غم است و حتی یک لحظه هم خالی از ناراحتی نیست. در این وضعیت ناامیدی، به دنبال نوری هستم که راه مرا روشن کند و به زندگی‌ام امید بدهد.

هوش مصنوعی: غنچه‌ام به خاطر نبود باران ناراحت و پژمرده شده است، مانند برگ گل که در قسمت‌هایش به آب و زندگی نیاز دارد. لطفاً به من هم روزنه‌ای از زندگی و نشاط عطا کن.

هوش مصنوعی: پیکرم به اندازه‌ای خراب و آسیب‌دیده شده که حالا به شکل هلال درآمده‌ام، طوری که دیگر نتوانم در پیراهنی جا بگیرم. ماهتابی، تو هم به من بده.

هوش مصنوعی: نخل ما به دلیل تشنگی خشک شده است. ای خدای مهربان، از جویبار لطف خود، به من آبی بده.

هوش مصنوعی: در اندوه روز حساب به سر می‌برم، مانند سیدا. می‌خواهم که بی‌حساب و بدون دردسر، روزی مرا برسانی تا آرامش داشته باشم.