هوش مصنوعی: ای خدا، مرا از زخم پایم رهایی بخش و نگه‌دار دل شاداب و گل‌هام را از خواب بیدار کن.

هوش مصنوعی: از من درخواست نکن که بدون کمک تو به پا خیزم. نمی‌خواهم که به دست دیگری محتاج باشم.

هوش مصنوعی: در نعمت صبح زود بیدار شدن، نپوشان چهره‌ام را و از صحبت‌های غریبه دوری کن، زیرا من با کلام آشنا هستم.

هوش مصنوعی: از گفتن حقایق برای کسانی که به نوعی بخشندگی می‌کنند، خودداری نکن و اجازه نده که در سایه‌روشن‌ها، دست‌های یاریگرم دیده نشود.

هوش مصنوعی: کمند گردن دختران ما را به عنوان یک زینت زیبا در نظر بگیر و صدای آواز ما را به گوش دیگران برسان.

هوش مصنوعی: چشم درویش به برکت و بخشش تو دوخته شده و از تو درخواست می‌کند که کاسه دست او را از نعمت پر کنی.

هوش مصنوعی: از ناامیدی و قطع ارتباط نترس، زیرا که من سخن می‌گویم و برای این کار نیازی به پیوندهای ظاهری یا مصنوعی ندارم.

هوش مصنوعی: مرا چون سید که در باغ‌ها زندگی‌اش را می‌گذراند، در میان گل‌ها جا بده و مانند نسیم ملایم، جان تازه‌ای به من بدم تا صدایم زیبا و دل‌نشین شود.