هوش مصنوعی: ای زیبا و ارزشمند، به کلبه‌ی من بیا که در این دنیا پر از مشکلات، جایی برای آرامش و محبت است.

هوش مصنوعی: به خاطر انتظار برای دیدار تو، همچون نشانه‌ای از حضورم، پاهایم را در کنار راه تو قرار داده‌ام. سرم را به درگاه تو بیاور.

هوش مصنوعی: درد و رنجی که در دل دارم مثل داغ‌های لاله نمایان شده است. بدون وجود تو، آتش در وجودم شعله‌ور است. بیا و به خانه‌ام بیا.

هوش مصنوعی: من برای ورود تو مراسمی ترتیب داده‌ام. سخن را طولانی نکن و بدون هیچ بهانه‌ای بی‌آنکه منتظر بمانی، بیا.

هوش مصنوعی: من به خاطر تو به آغوشی باز و آماده‌ام، مانند کمانی که آماده پرتاب است. به خانه‌ام بیا، مانند تیری که به هدف خود می‌رسد.

هوش مصنوعی: برای جلب توجه و جذب دل ما، زلف و خال کافی نیست، چرا که گفته شده که اینجا باید با فریب و ترفند وارد شد.

هوش مصنوعی: من مانند شانه‌ای که دو رو و چند زبانی است نیستم؛ مثل زلفی در آغوشم که بی‌قاعده و بی‌اصول است، بیا.

هوش مصنوعی: ای بلبل، چون تو دور از گلزار هستی، با ناله‌ام کمک کن و به سایه‌ام بیفراز، گویی که از آشیانم دور شده‌ام.