شمارهٔ ۱۶
نرم شد از خواب غفلت بستر سنگین ما
باشد از مغز سر ما پنبه بالین ما
کرده ایم از خانه بردوشی اقامت را وداع
گردباد دامن صحرا بود تمکین ما
آستین عمریست از سیر چمن افشانده ایم
نیست کم از غنچه گل دامن پرچین ما
خصم را بر خاک عاجز نالی ما می کشد
سرخ رو آید به میدان خنجر چوبین ما
سیر چشمی های ما از دانه های اشک ماست
آسمان را داغ دارد خوشه پروین ما
نفس سرکش عاقبت انداخت ما را در بلا
کرد آخر کار خود را دشمن شیرین ما
بر سر منبر بود آواز ناصح را اثر
نیست همچون واعظان ته چوبکاری دین ما
در پس آئینه دل سیدا تا خفته ایم
چشم پوشیدست از ما دشمن خودبین ما
اطلاعات
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
نرم شد از خواب غفلت بستر سنگین ما
باشد از مغز سر ما پنبه بالین ما
هوش مصنوعی: از خواب بیخبر بودن ما کم شده و به خاطر سنگینی حالتی که داریم، مغز ما به گونهای است که شبیه پنبه نرم و سبک شده است.
کرده ایم از خانه بردوشی اقامت را وداع
گردباد دامن صحرا بود تمکین ما
هوش مصنوعی: ما از خانهی خود به دور افتادهایم و به سرزمین بیابان رفتهایم، در حالی که با تغییرات و نوسانات زندگی کنار آمدهایم.
آستین عمریست از سیر چمن افشانده ایم
نیست کم از غنچه گل دامن پرچین ما
هوش مصنوعی: سالهاست که آستینمان را از گلهای چمنی پر کردهایم و این موضوع نشاندهنده آن است که دامن ما کم از گلهای غنچه ندارد.
خصم را بر خاک عاجز نالی ما می کشد
سرخ رو آید به میدان خنجر چوبین ما
هوش مصنوعی: دشمن را در میدان نبرد ناتوان میکنیم و او به زودی با چهرهای سرخ و شرمنده به زمین میافتد، در حالی که شمشیر چوبی ما آماده است.
سیر چشمی های ما از دانه های اشک ماست
آسمان را داغ دارد خوشه پروین ما
هوش مصنوعی: چشمهای ما از گریههایمان سیراب میشود و این اشکها آسمان را پر از غم کرده است، مثل خوشهای از ستارهها که در آسمان میدرخشد.
نفس سرکش عاقبت انداخت ما را در بلا
کرد آخر کار خود را دشمن شیرین ما
هوش مصنوعی: نفس سرکش ما را به دردسر انداخت و در نهایت دشمنی که موجب رنجش ما شد، به کار خود رسید.
بر سر منبر بود آواز ناصح را اثر
نیست همچون واعظان ته چوبکاری دین ما
هوش مصنوعی: در زمان سخنرانی و نصیحتگری، کلام نصیحتکننده تأثیر واقعی ندارد و مشابه وعاظی است که فقط به ظاهر به دین تمسک جستهاند و در باطن خالی از عمق و حقیقتاند.
در پس آئینه دل سیدا تا خفته ایم
چشم پوشیدست از ما دشمن خودبین ما
هوش مصنوعی: در دل ما که مانند آئینه صاف است، محبت و زیبایی خوابیده است، اما چشم دشمن ما به ما بیاعتناست و فقط به خود مینگرد.